♘امیرحسین♞
♘ مدیریت انجمن اسب ایران ♞
اسب‌هايي كه هنگام پرش، سر را بالا و قسمت خلفي را پايين نگاه مي‌دارند
چند مانع كوتاه به فاصله سه متر روي زمين انداخته و اسب را چند بار بدون سوار و چند بار با سوار، از روي آن بپرانيد. اسب ناچار مي‌شود قسمت عقب بدن را به كار گيرد.
اگر بتوان اسب را وادار كرد، موقعي كه دست‌هايش به زمين مي‌رسد زمين را نگاه كند تا عيب سر بالا گرفتن آن رفع شود. كاري كه مي‌توان كرد اين است كه پشت مانع اصلي يك مانع كوتاه مي‌گذارند. چند بار كه دست اسب به آن بخورد، ناچار مي‌شود جلوي خود را نگاه كند.
اغلب پيدا شدن اين علت به دليل تكيه سوار به دستجلو هنگام پرش است. بنابراين براي رفع آن بايد دستجلو را حتي‌المقدور آزاد و بعد از مانع نيز براي متوقف كردن دست را بالاتر از حد دهان اسب نگه داريد. متأسفانه با همه اين اقدامات اغلب اين نقص مرتفع نمي‌شود.
منبع : كتاب اسب
چند مانع كوتاه به فاصله سه متر روي زمين انداخته و اسب را چند بار بدون سوار و چند بار با سوار، از روي آن بپرانيد. اسب ناچار مي‌شود قسمت عقب بدن را به كار گيرد.
اگر بتوان اسب را وادار كرد، موقعي كه دست‌هايش به زمين مي‌رسد زمين را نگاه كند تا عيب سر بالا گرفتن آن رفع شود. كاري كه مي‌توان كرد اين است كه پشت مانع اصلي يك مانع كوتاه مي‌گذارند. چند بار كه دست اسب به آن بخورد، ناچار مي‌شود جلوي خود را نگاه كند.
اغلب پيدا شدن اين علت به دليل تكيه سوار به دستجلو هنگام پرش است. بنابراين براي رفع آن بايد دستجلو را حتي‌المقدور آزاد و بعد از مانع نيز براي متوقف كردن دست را بالاتر از حد دهان اسب نگه داريد. متأسفانه با همه اين اقدامات اغلب اين نقص مرتفع نمي‌شود.
منبع : كتاب اسب