behnaz_manouchehri
New member
تاریخچه چوگان
چوگان را کهن ترین بازی ورزشی جهان می دانند و از حیث تاریخی متعلق به ایران میباشد . زیرا بر دست نوشته ای که زمان آن نزدیک به 600سال پیش از میلاد مسیح است بازی چوگانی میان ایرانیان و تورانیان گزارش شده.
در این بازی زیبا و پر شتاب اهمیت اسب و سوار برابر است .اسب چوگان باید آموزش دیده و آزموده باشد تا هماهنگ با سوار و به فرمان او مشتاقانه گوی را دنبال کند.
از نبشته های باستانی تا ترانه های مردمی و سروده های شاعران بزرگ ایران زمین همه از گوی و چوگان و میدان سخن سرایی کرده اند.
برای نخستین بار در کارنامه اردشیر بابکان از چوگان نام برده شده و پس از آن تقریبا هیچ یک از شاعران و نویسندگان قدیم ایرانی را نمی توان یافت که به ترتیبی سخن از چوگان به میان نیاورده باشد.این نوشته ها شیوه بازی چوگان را به روشنی بازگو نکرده اند.برای نمونه:
در شاهنامه شمار بازیکنان چوگان چهارده تن ذکر شده " در هر طرف هفت تن بازی می کنند و با ربودن گوی و رساندن آن به انتهای میدان برتری می یابند ".قابوسنامه شمار بازیکنان را هشت تن ذکر کرده است که شش تن میان میدان و دو تن دیگر در دو سر میدان جای می گیرند.
چوگان این ورزش همیشه ایرانی از مشرق به چین و ژاپن رفت و از مغرب به آسیای کوچک و یونان و سپس در زمان فرمانروایی مغولها بر هندوستان همچون دیگر فرآورده های فرهنگی ایران چوگان نیز در آنجا گسترش یافت.
در آغاز سده نوزدهم که ناشایستگی شاهان ایران دارایی ها و فرهنگ را به نابودی می کشید این بازی نیز در زادبوم خود به فراموشی سپرده شد.از آن
پس پیوند نزدیک میان انگلستان و هندوستان چوگان را به اروپا کشاند و نخستین بازی چوگان در انگلستان انجام گرفت.
در سال 1880 بازی های جهانی به نام جام وست چستر آغاز شد که 9 دوره از آن برگزار گردید و در چهار دوره از بازیهای المپیک تابستانی نیز بازی چوگان انجام شد .
سراسر این زمان دراز چوگان در میهن خود آسیبهای بیشتری می دید تا آنجا که پس از ناصر الدین شاه تا آغاز دهه 1350 که جنبش برای نو کردن همه رشته های سوارکاری سر می گیرد نامی از آن برده نمی شود.
در آن زمان چوگان جان تازه ای گرفته و چندی از مردان و زنان در میدان های خاکی گوی میزدند و چند تیم خارجی به ایران آمدند و تیمهای کشورمان در چند بازی خارج از کشور بازی کردند. در آغاز انقلاب اسلامی و با شروع جنگ تحمیلی بازی چوگان برای چند زمانی تعطیل شد و کاربرد میدان های تهران و شیراز تغییر پیدا کرد.
ولی دوستداران این بازی زیبا با ساختن میدانی خاکی در مجموعه سوارکاری نوروزآباد در تهران دوباره به گوی زدن پرداختند و این بازی اصیل که ریشه در فرهنگ ما دارد را زنده نگه داشتند و هر سال چند بازی رسمی و نیمه رسمی برگزار میشد. تا اینکه در سال 1381 فدراسیون چوگان شکل گرفت و چندین میدان چمن در تهران و حاشیه تهران ساخته شد و اکنون در چهار باشگاه تهران چوگان بازی می شود و امید است که در مراکز استان هایی که در گذشته بازی چوگان انجام می شده میدان ساخته شود .
چوگان را کهن ترین بازی ورزشی جهان می دانند و از حیث تاریخی متعلق به ایران میباشد . زیرا بر دست نوشته ای که زمان آن نزدیک به 600سال پیش از میلاد مسیح است بازی چوگانی میان ایرانیان و تورانیان گزارش شده.
در این بازی زیبا و پر شتاب اهمیت اسب و سوار برابر است .اسب چوگان باید آموزش دیده و آزموده باشد تا هماهنگ با سوار و به فرمان او مشتاقانه گوی را دنبال کند.
از نبشته های باستانی تا ترانه های مردمی و سروده های شاعران بزرگ ایران زمین همه از گوی و چوگان و میدان سخن سرایی کرده اند.
برای نخستین بار در کارنامه اردشیر بابکان از چوگان نام برده شده و پس از آن تقریبا هیچ یک از شاعران و نویسندگان قدیم ایرانی را نمی توان یافت که به ترتیبی سخن از چوگان به میان نیاورده باشد.این نوشته ها شیوه بازی چوگان را به روشنی بازگو نکرده اند.برای نمونه:
در شاهنامه شمار بازیکنان چوگان چهارده تن ذکر شده " در هر طرف هفت تن بازی می کنند و با ربودن گوی و رساندن آن به انتهای میدان برتری می یابند ".قابوسنامه شمار بازیکنان را هشت تن ذکر کرده است که شش تن میان میدان و دو تن دیگر در دو سر میدان جای می گیرند.
چوگان این ورزش همیشه ایرانی از مشرق به چین و ژاپن رفت و از مغرب به آسیای کوچک و یونان و سپس در زمان فرمانروایی مغولها بر هندوستان همچون دیگر فرآورده های فرهنگی ایران چوگان نیز در آنجا گسترش یافت.
در آغاز سده نوزدهم که ناشایستگی شاهان ایران دارایی ها و فرهنگ را به نابودی می کشید این بازی نیز در زادبوم خود به فراموشی سپرده شد.از آن
پس پیوند نزدیک میان انگلستان و هندوستان چوگان را به اروپا کشاند و نخستین بازی چوگان در انگلستان انجام گرفت.
در سال 1880 بازی های جهانی به نام جام وست چستر آغاز شد که 9 دوره از آن برگزار گردید و در چهار دوره از بازیهای المپیک تابستانی نیز بازی چوگان انجام شد .
سراسر این زمان دراز چوگان در میهن خود آسیبهای بیشتری می دید تا آنجا که پس از ناصر الدین شاه تا آغاز دهه 1350 که جنبش برای نو کردن همه رشته های سوارکاری سر می گیرد نامی از آن برده نمی شود.
در آن زمان چوگان جان تازه ای گرفته و چندی از مردان و زنان در میدان های خاکی گوی میزدند و چند تیم خارجی به ایران آمدند و تیمهای کشورمان در چند بازی خارج از کشور بازی کردند. در آغاز انقلاب اسلامی و با شروع جنگ تحمیلی بازی چوگان برای چند زمانی تعطیل شد و کاربرد میدان های تهران و شیراز تغییر پیدا کرد.
ولی دوستداران این بازی زیبا با ساختن میدانی خاکی در مجموعه سوارکاری نوروزآباد در تهران دوباره به گوی زدن پرداختند و این بازی اصیل که ریشه در فرهنگ ما دارد را زنده نگه داشتند و هر سال چند بازی رسمی و نیمه رسمی برگزار میشد. تا اینکه در سال 1381 فدراسیون چوگان شکل گرفت و چندین میدان چمن در تهران و حاشیه تهران ساخته شد و اکنون در چهار باشگاه تهران چوگان بازی می شود و امید است که در مراکز استان هایی که در گذشته بازی چوگان انجام می شده میدان ساخته شود .