♘امیرحسین♞
♘ مدیریت انجمن اسب ایران ♞
مانعي در مقابل سواركار است كه تصميم گرفته است از آن بپرد. قبل از هر چيز بايد گفت كه فسخ عزيمت در اين مرحله بلامانع است و براي اسب بدآموزي نيست، زيرا اولاً سواركار با مانع فاصله زياد دارد، ثانياً اين احتمال موجود است كه اسب مانع را نديده يا توجه نكرده باشد. مسلم است كه اين موضوع در مسابقات صادق نبوده و سواركار بايد الزاماً خط سير را ادامه دهد.
حال، سواركار مانع را ديده و تصميم گرفته است كه از روي آن بپرد در اين صورت بايد پيش از هه چيز اسب را متوجه جريان كند. اين كار با نيم توقف و فشار ساق انجام مي‌گيرد. پس از آن كه اسب نيز متوجه شد ، سواركار مسافت را تخمين زده مراحل دوم و سوم (رفتن به سوي مانع و پرش) را نيز براي خود مشخص مي‌سازد، و بر اين مبنا سرعت را تعيين مي‌كند. اين سئوال پيش مي‌آيد كه براي پريدن يك مانع كه بيش از 60 ثانيه فرصت نيست چگونه سواركار بايد آن را به محاسبه و تشخيص مراحل و تعيين سرعت و غيره بگذراند؟ حقيقت اين است كه براي عبور يك اتومبيل از يك پيچ جاده، محاسبات فني و مشكلي وجود داد كه به ندرت پيدا مي‌شود افرادي كه حتي با آن آشنايي داشته باشند، در حالي كه روزانه ميليون‌ها اتومبيل، ميليون‌ها پيچ جاده را مي‌گذراند و حادثه‌اي روي نمي‌دهد موضوع اين است كه تمرين و ممارست بايد آن قدر كافي باشد تا انجام كار به صورت رفلكس در آمده و محاسبات در ذهن به صورت خودكار انجام بپذيرد. كار محاسبات و تعيين فاصله سواركار و مانع نيز چنين است. محاسبات در تمرين‌هاي روزانه، در كار مداوم و ژيمناستيك انجام گرفته و در ذهن و حافظه سواركار نقش مي‌بندد و در موقع لزوم به طور خودكار همه اطلاعات را به سواركار مي‌دهد. ديده مي شود كه نوسواركاران كه تمرين كافي نداشته و حركات و محاسبات به صورت رفلكس درنيامده‌اند، بدون توجه به فاصله‌ها با سرعت نامناسب، كم يا زياد به سوي مانع مي‌رود و عملاً در ميان مانع سرنگون مي‌شود، در حالي كه سواركار ماهر با يك نگاه، نگاهي كه همه چيز را به او مي‌گويد، با سرعت و در خط مناسب به سوي مانع مي‌رود و آن را پشت سر مي‌گذارد.
پس بعد از تصميم‌گيري،نگاه كردن به مانع و تخمين فاصله و مسافت در نتيجه تعيين سرعت در اين مرحله انجام مي‌گيرد. شركت‌كنندگان در مسابقات استقامت كه داراي تجربه كافي هستند در قسمت اول اين مرحله را به نيم توقف و دادن نفس به اسب و خود نفس گرفتن و چسباندن ساق و استقرار در زين مي‌گذرانند و در حقيقت آنچه را در پيش دارند مي‌بينند و به خوبي حساب مي كنند، سپس به جانب مانع روي مي‌آورند.
استقرار در زين، تكيه پنجه به ركاب، اندكي وزن خود را عقب كشيدن و اسب را بار تفهيم و آماده كردن، خلاصه اقدامات اين مرحله است.
منبع : كتاب اسب
حال، سواركار مانع را ديده و تصميم گرفته است كه از روي آن بپرد در اين صورت بايد پيش از هه چيز اسب را متوجه جريان كند. اين كار با نيم توقف و فشار ساق انجام مي‌گيرد. پس از آن كه اسب نيز متوجه شد ، سواركار مسافت را تخمين زده مراحل دوم و سوم (رفتن به سوي مانع و پرش) را نيز براي خود مشخص مي‌سازد، و بر اين مبنا سرعت را تعيين مي‌كند. اين سئوال پيش مي‌آيد كه براي پريدن يك مانع كه بيش از 60 ثانيه فرصت نيست چگونه سواركار بايد آن را به محاسبه و تشخيص مراحل و تعيين سرعت و غيره بگذراند؟ حقيقت اين است كه براي عبور يك اتومبيل از يك پيچ جاده، محاسبات فني و مشكلي وجود داد كه به ندرت پيدا مي‌شود افرادي كه حتي با آن آشنايي داشته باشند، در حالي كه روزانه ميليون‌ها اتومبيل، ميليون‌ها پيچ جاده را مي‌گذراند و حادثه‌اي روي نمي‌دهد موضوع اين است كه تمرين و ممارست بايد آن قدر كافي باشد تا انجام كار به صورت رفلكس در آمده و محاسبات در ذهن به صورت خودكار انجام بپذيرد. كار محاسبات و تعيين فاصله سواركار و مانع نيز چنين است. محاسبات در تمرين‌هاي روزانه، در كار مداوم و ژيمناستيك انجام گرفته و در ذهن و حافظه سواركار نقش مي‌بندد و در موقع لزوم به طور خودكار همه اطلاعات را به سواركار مي‌دهد. ديده مي شود كه نوسواركاران كه تمرين كافي نداشته و حركات و محاسبات به صورت رفلكس درنيامده‌اند، بدون توجه به فاصله‌ها با سرعت نامناسب، كم يا زياد به سوي مانع مي‌رود و عملاً در ميان مانع سرنگون مي‌شود، در حالي كه سواركار ماهر با يك نگاه، نگاهي كه همه چيز را به او مي‌گويد، با سرعت و در خط مناسب به سوي مانع مي‌رود و آن را پشت سر مي‌گذارد.
پس بعد از تصميم‌گيري،نگاه كردن به مانع و تخمين فاصله و مسافت در نتيجه تعيين سرعت در اين مرحله انجام مي‌گيرد. شركت‌كنندگان در مسابقات استقامت كه داراي تجربه كافي هستند در قسمت اول اين مرحله را به نيم توقف و دادن نفس به اسب و خود نفس گرفتن و چسباندن ساق و استقرار در زين مي‌گذرانند و در حقيقت آنچه را در پيش دارند مي‌بينند و به خوبي حساب مي كنند، سپس به جانب مانع روي مي‌آورند.
استقرار در زين، تكيه پنجه به ركاب، اندكي وزن خود را عقب كشيدن و اسب را بار تفهيم و آماده كردن، خلاصه اقدامات اين مرحله است.
منبع : كتاب اسب