تعادل برروی اسب بدون زین
- شروع کننده موضوع kamyab
- تاریخ شروع
تعادل درنشست وسواری ارتباط چندان زیادی به وجود یاعدم وجود زین ندارد,وجود زین, راحتی نشیمنگاه وهدایت آسانترموقعیت نشست وهمراهی اسانترباحرکت اسب راممکن می سازد.kamyab گفت:
این موضوع با تعادل اندکی متفاوت است.
عده ای معتقدند که موقعیت بالا تنه سوار ,تعادل نشست سوارراایجادمی نماید.
ولی در واقع تعادل بدن سوارکاردر همراهی اسانتر ونرمتر با حرکت اسب, وابسته به قرار گیری درست تکه هایی از بدن است که هر کدام نقش پر رنگی در انتقال یکپارچه وزن سوار بر روی کمر اسب ایفامی کند.
تصمیم ندارم درباره تعادل صحبت کنم فقط اشاره ای بود به چگونگی حفظ تعادل.
حال این چیدمان صحیح,اگرباانعطاف وجذب ضربه(نرمی اندام) نه انتقال ضربات(انقباض) همراه باشد,وجودیا عدم وجود زین تعادلی راواژگون نمی سازدوفقط کمی شمارا عقبتر از مرکزثقل قرار داده وسطح ثقل شما رابدلیل(سختی جایگاه نشیمن) افزایش می دهد.
ولی در عوض هر گونه انقباض وعدم کارکرد مفاصل ویا موقعیت نا درست تکه های بدن,بدلیل عدم وجودواسطه(زین)پخش کننده نیرو باشدت بیشتری در بدن شما نمود کرده واصطلاحا" تعادل شما را به هم می ریزد.
ولی فرمول سواری بدون زین,نشست کمی متمایل به دواستخوان نشیمنگاه وموقعیت درست بدن ونرمی هر چه بیشتر اندام,
درواقع سواری بدون زین ,یکنوع فاش کننده سریع نشست نادرست است.
حال ممکن است بپرسی که من دیدم سوارهایی را که بدون زین این راستای تعادلی را هم حفظ نمی کنند وبرروی اسب هم سوار هستند وهرکارمیخواهند ,می کنند؟!
پاسخ
حرکت با حرکت متفاوت است تمام اسبها قدم,یورتمه وچها نعل می روندولی گام برداری یک اسب متعادل با150cm طول گام در یورتمه با تعلیق 15 cm از زمین با گام برداری اسبی نامتعادل با110cm طول گام دریورتمه متفاوت است؟!
وهمین سوار تعریف شده شما را اگر بر روی مانع 100cm بدون زین ببریم آنوقت عدم تعادل ومشکلات نشست او رابدون زین خواهیم دید؟!
پیوست ها
بذار یه کم توضیح بدم.kamyab گفت:
وقتی برای اولین بار وبدون اطلاعات بدون زین سواری می کنی
اولین کار اشتباهت اینه که پایین تنه را منقبض کرده وبه دور بدن اسب چنگ می کنی(برای اینکه مثلا" خودت رو روی اسب نگهداری )این انقباض باعث منقبض شدن مفصل نشیمنگاهت میشه ووقتی اون منقبض شد دیگه با حرکت اسب درگام یورتمه همراه نیستی بلکه یه بار اضافه ای هستی که دائم داره ازطرف اسب ضربه میخوره,از کمراسب جدا میشه وضربه میزنه,وقتی این اتفاق می افته شما آویزان دستجلوهات برای کنترل حرکت اسب میشی واین کش وواکش واون ضربات اسب را منقبض تروضربات بیشتری رو به شما وارد می کنه تااز اسب واژگون شوی.
پس خطا را ازاولین لحظه توذهنت مرتکب شدی؟ ???
ضمنا"هنگام سواری بدون زین ,یک عرق گیر به وسیله تنگ ورشوکه گره ویاسگک درکنار بدن اسب قرار دارد بر روی اسب ببندید.
شماازتمام عضلاتت استفاده کن ولی انقباض دائم نه!kamyab گفت:
ماهیچه ران بارباط متفاوته؟!
استخوان ران شما به لگن از هر طرف یک مفصل داره(Hipe joint)که اینجا مفصل نشیمنگاه می نامیم وتوسط لیگامنتها ورباطها به هم متصل است, انقباض اونها ویا حالت نشست که پاها خیلی جلو قرارگیرد,حرکت اون مفصل(که اصطلاحا" بهش حرکت کمر گوییم؟!)را محدودویا متوقف می کند و.....
پیوست ها
الیویرا جانoliveira گفت:
اینو جدی میگم،من شیفته ی توضیحات شمام ،در هر زمینه ای.
این حالاتی که شما عنوان کردید واسه من اتفاق افتاده و دقیقا یه بار اضافه روی اسب بودم و ضربات بسیار شدیدی هم خوردم و از همون اول اشتباه سواری کردم.
اما دفعه ی بعد که سوار شم فکر کنم ضربه کمتری بخورم!به خاطر نکات مفیدی که گفتید.
وای که استاد،من هنوز نتوستم نشست صحیح رو یاد بگیرم!
از ترس افتادن(قبلا تو این تاپیک هر ارسالی گذاشتم مربوط به زمانی بود که هنوز زمین نخورده بودم!!! ولی الان که 2 بار افتادم و دفعه دوم هم خیلی بد ،ترسم و در نتیجه انقباض عضلاتم خیلی بیشتر شده) مدام در این فکرم که فقط زمین نخورم!و بخاطر همین انقباض ،از زین کنده میشم و مدام بالا و پایین.این که با اسبم هماهنگ نیستم خیلی برام ناخوشاینده و کاملا حس میکنم که اسب لذتی نمیبره و خودم هم لذت کافی رو نمیبرم.در حیت سواری مشکل رایج من اینه که خودم رو به جلو متمایل میکنم(سر و بالا تنه) و پاهام (ساق و مچ) به عقب متمایل میشه که اصلا جلوه زیبایی نداره،ضمن اینکه تعادل رو از من میگیره.
نیاز به یک راهنمایی دقیق دارم و یک راهکار اساسی برای این موضوع.
از ترس افتادن(قبلا تو این تاپیک هر ارسالی گذاشتم مربوط به زمانی بود که هنوز زمین نخورده بودم!!! ولی الان که 2 بار افتادم و دفعه دوم هم خیلی بد ،ترسم و در نتیجه انقباض عضلاتم خیلی بیشتر شده) مدام در این فکرم که فقط زمین نخورم!و بخاطر همین انقباض ،از زین کنده میشم و مدام بالا و پایین.این که با اسبم هماهنگ نیستم خیلی برام ناخوشاینده و کاملا حس میکنم که اسب لذتی نمیبره و خودم هم لذت کافی رو نمیبرم.در حیت سواری مشکل رایج من اینه که خودم رو به جلو متمایل میکنم(سر و بالا تنه) و پاهام (ساق و مچ) به عقب متمایل میشه که اصلا جلوه زیبایی نداره،ضمن اینکه تعادل رو از من میگیره.
نیاز به یک راهنمایی دقیق دارم و یک راهکار اساسی برای این موضوع.
توصیه من به شمااینه که سواریت رو به حرکت قدم وانجام نرمش بدون رکاب با آویزان کردن پایین تنه (نه آویزان شدن با ساق وپاشنه )برروی اسبی آرام وبامربی دانامحدود کن.
دلیل عقب کشیده شدن پاهات ,منقبض شدن پایین تنه,Hip Joint ,پایین افتادن سرت برای حفظ تعادل درحرکات پرتکان می باشد.که بدن آمادگی وموقعیت صحیح همراهی راندارد
تعادل بادانستن سواربه دست نمیآیدباسواری کردن بدست میادودرهنگام سواری تمام تمرکزت به حرکت اسب زیرپا وهمراهی بدن درآزاد کردن عضلات وهمراهی بیشتربا حرکت اسب است.
تعادل با یک جلسه,ده جلسه ویاصدجلسه بدست نمیاد (بهترمیشه ولی کامل نمیشه).
سواری کن, صبورباش وبپرس
دلیل عقب کشیده شدن پاهات ,منقبض شدن پایین تنه,Hip Joint ,پایین افتادن سرت برای حفظ تعادل درحرکات پرتکان می باشد.که بدن آمادگی وموقعیت صحیح همراهی راندارد
تعادل بادانستن سواربه دست نمیآیدباسواری کردن بدست میادودرهنگام سواری تمام تمرکزت به حرکت اسب زیرپا وهمراهی بدن درآزاد کردن عضلات وهمراهی بیشتربا حرکت اسب است.
تعادل با یک جلسه,ده جلسه ویاصدجلسه بدست نمیاد (بهترمیشه ولی کامل نمیشه).
سواری کن, صبورباش وبپرس
mahsa
Member
چون اینجا یکم در مورد تعادل صحبت شده بود این سوال اینجا مطرح کردم
چرا پرش و چهار نعل بدون رکاب از نظر خیلی از مربیها جزء واجباته ؟ پرش بدون رکاب یا بدون زین چه کمکی به حفظ تعادل میکنه ؟
به نظر من به خاطر هیجانات پرش سوار مبتدی در حالت عادی بدن منقبضی به خود میگیره چه برسه به بدون زین
چرا پرش و چهار نعل بدون رکاب از نظر خیلی از مربیها جزء واجباته ؟ پرش بدون رکاب یا بدون زین چه کمکی به حفظ تعادل میکنه ؟
به نظر من به خاطر هیجانات پرش سوار مبتدی در حالت عادی بدن منقبضی به خود میگیره چه برسه به بدون زین
milani
Member
oliveria جان یه سوالی داشتم.رکاب تا چه حدی میتونه به حفظ تعادل کمک کنه؟من خیلی راحت و نرم سواری میکنم ولی سواری بدون زین و رکاب رو امتحان نکردم اونم فقط به این دلیل که از نبود رکاب ترسیدم.
ضمن تشکر از نظرات ارزنده جناب oliveira که بنده هم به سهم خودم همیشه از بیانات ایشون بهره بردم در این تاپیک هم این دوست مجرب ما به بهترین ها اشاره فرمودن و من با اجازه ایشون چند تا از تجربیات شخصی خودم رو بیان می کنم.
نفس عزیز، به جلو افتادن بالا تنه و کشیده شدن پا به عقب، تنها سرعت اسب رو بیشتر میکنه، مهار کردنش رو دشوارتر می کنه، استیل شما رو زشت میکنه و.....، در عالم سوارکاری که این جمله معروف هست " سوارکاری که زمین نخوره سوارکار نیست".هیچ گاه از زمین خوردن نباید ترسید و هیچگاه نباید با فکر کردن بهش آرامش حین سواری رو از بین برد ؛ چون همین فکر کردن به ترس و افتادن، شروع انقباض عضلات هستش.
تجربه کار کردن با یک اسب بسیار ترسو این شهامت رو به من داد که این جمله ی استادم رو با تاکید اینجا بیان کنم، شاید یک سوارکار مبتدی از زمین خوردن بترسه و یا از بازی در اوردن اسبهای ترسو واهمه داشته باشه اما بعد از گذشت زمان و بعد از قوی شدن نشست و حفظ تعادل اصولی حتی از بازی در آوردن اسب زیر پا احساس لذت خواهیم کرد.
باورت نمیشه که این مادیون ترسو از سایه درخت، از صدای باد، از کوچکترین حرکت نابهنگام افراد یا اشیا، از پرش اسبهای دیگه روی مانع و......(هر چیزی که حتی نمی تونی بهش فکر کنی)چنان می ترسید که من اوایل کار کردن با اون ذله شده بودم و بلا استثناء با تمام کنترلی که روش داشتم ، باید هر جلسه حتی یکبار منو می کوبید زمین. ولی این جمله مربیم چنان دلچسب بود که مدام بهش فکر کردم، هر جلسه به خودم می گفتم هنوز نشستت محکم نشده و باید بیشتر بهش فکر کنی، باور می کنی با تمام پرت شدنها از روی همون اسب ، الان حاضر نیستم که از دستش بدم، بقدری خوب مهار شده که با یه نشست محکم و قوی و فکر کردن مدام به چسبندگی ساق بهش اجازه کوچکترین شیطنت و یا حرکت غیر مترقبه نمیدم، اینها رو گفتم فقط برای این جمله
" ترس از زمین خوردن ، تنها مانع پیشرفت سوار کار است"
مهسا جان برای یک سوارکار تمرینات بدون رکاب از نون شب هم واجب تره، وقتی بدون رکاب کار می کنی این بهترین تمرین برای باز شدن و ریلکس شدن عضلات هستش و دیگه رکابی وجود نداره که بهش متکی باشی و مجبوری خودت رو روی اسب در ریلکس ترین حالت ممکن قرار بدی و کاملا" سر شانه ها رو بدی عقب و استیل صحیح و زیبایی بگیری تا این فرم در ذهنت حک بشه برای زمانی که رکاب گرفتی. هر چند که بعضی ها بدون رکاب هم خودشونو منقبض می کنند ولی این اشتباهه و کار رو سخت تر می کنه.
دوست عزیزم تاخت رفتن با اسب و در اومدن رکاب از پام این تجربه رو به من آموخت که هیچگاه به رکاب تکیه نکنم و اونقدر بهش اطمینان نکنم که اگر روزی پام از اون در اومد بترسم یا زمین بخورم و ......، اونقدر بدون رکاب تمرین کن که به ترس فکر نکنی، اصلا" این کلمه رو از لیست آموخته های ذهنتون بیرون ببرید تا نهایت لذت رو از سوارکاریتون در همه حالات ببرید.
نفس عزیز، به جلو افتادن بالا تنه و کشیده شدن پا به عقب، تنها سرعت اسب رو بیشتر میکنه، مهار کردنش رو دشوارتر می کنه، استیل شما رو زشت میکنه و.....، در عالم سوارکاری که این جمله معروف هست " سوارکاری که زمین نخوره سوارکار نیست".هیچ گاه از زمین خوردن نباید ترسید و هیچگاه نباید با فکر کردن بهش آرامش حین سواری رو از بین برد ؛ چون همین فکر کردن به ترس و افتادن، شروع انقباض عضلات هستش.
تجربه کار کردن با یک اسب بسیار ترسو این شهامت رو به من داد که این جمله ی استادم رو با تاکید اینجا بیان کنم، شاید یک سوارکار مبتدی از زمین خوردن بترسه و یا از بازی در اوردن اسبهای ترسو واهمه داشته باشه اما بعد از گذشت زمان و بعد از قوی شدن نشست و حفظ تعادل اصولی حتی از بازی در آوردن اسب زیر پا احساس لذت خواهیم کرد.
باورت نمیشه که این مادیون ترسو از سایه درخت، از صدای باد، از کوچکترین حرکت نابهنگام افراد یا اشیا، از پرش اسبهای دیگه روی مانع و......(هر چیزی که حتی نمی تونی بهش فکر کنی)چنان می ترسید که من اوایل کار کردن با اون ذله شده بودم و بلا استثناء با تمام کنترلی که روش داشتم ، باید هر جلسه حتی یکبار منو می کوبید زمین. ولی این جمله مربیم چنان دلچسب بود که مدام بهش فکر کردم، هر جلسه به خودم می گفتم هنوز نشستت محکم نشده و باید بیشتر بهش فکر کنی، باور می کنی با تمام پرت شدنها از روی همون اسب ، الان حاضر نیستم که از دستش بدم، بقدری خوب مهار شده که با یه نشست محکم و قوی و فکر کردن مدام به چسبندگی ساق بهش اجازه کوچکترین شیطنت و یا حرکت غیر مترقبه نمیدم، اینها رو گفتم فقط برای این جمله
" ترس از زمین خوردن ، تنها مانع پیشرفت سوار کار است"
مهسا جان برای یک سوارکار تمرینات بدون رکاب از نون شب هم واجب تره، وقتی بدون رکاب کار می کنی این بهترین تمرین برای باز شدن و ریلکس شدن عضلات هستش و دیگه رکابی وجود نداره که بهش متکی باشی و مجبوری خودت رو روی اسب در ریلکس ترین حالت ممکن قرار بدی و کاملا" سر شانه ها رو بدی عقب و استیل صحیح و زیبایی بگیری تا این فرم در ذهنت حک بشه برای زمانی که رکاب گرفتی. هر چند که بعضی ها بدون رکاب هم خودشونو منقبض می کنند ولی این اشتباهه و کار رو سخت تر می کنه.
دوست عزیزم تاخت رفتن با اسب و در اومدن رکاب از پام این تجربه رو به من آموخت که هیچگاه به رکاب تکیه نکنم و اونقدر بهش اطمینان نکنم که اگر روزی پام از اون در اومد بترسم یا زمین بخورم و ......، اونقدر بدون رکاب تمرین کن که به ترس فکر نکنی، اصلا" این کلمه رو از لیست آموخته های ذهنتون بیرون ببرید تا نهایت لذت رو از سوارکاریتون در همه حالات ببرید.
mahsa
Member
مهسا جان برای یک سوارکار تمرینات بدون رکاب از نون شب هم واجب تره، وقتی بدون رکاب کار می کنی این بهترین تمرین برای باز شدن و ریلکس شدن عضلات هستش و دیگه رکابی وجود نداره که بهش متکی باشی و مجبوری خودت رو روی اسب در ریلکس ترین حالت ممکن قرار بدی و کاملا" سر شانه ها رو بدی عقب و استیل صحیح و زیبایی بگیری تا این فرم در ذهنت حک بشه برای زمانی که رکاب گرفتی. هر چند که بعضی ها بدون رکاب هم خودشونو منقبض می کنند ولی این اشتباهه و کار رو سخت تر می کنه
درسته فروغ جان راستش بیشتر زمین خوردنهای منم بخاطر اینه که پام از رکاب در میومد ولی فکر کنم تمرینش یکم سنگینه
قبلا" که چهارنعل هم بدون رکاب نمیرفتم ولی یک بار که اسب کند و پاهای من از رکاب درامد به این نتیجه رسیدم حفظ تعادل ربطی به رکاب نداره ولی رو مانع یه جوریه
درسته فروغ جان راستش بیشتر زمین خوردنهای منم بخاطر اینه که پام از رکاب در میومد ولی فکر کنم تمرینش یکم سنگینه
قبلا" که چهارنعل هم بدون رکاب نمیرفتم ولی یک بار که اسب کند و پاهای من از رکاب درامد به این نتیجه رسیدم حفظ تعادل ربطی به رکاب نداره ولی رو مانع یه جوریه