♘امیرحسین♞
♘ مدیریت انجمن اسب ایران ♞
خط زمين عبارت است از مرز بين مانع و زمين. اين مرز به تشخيص ارتفاع توسط اسب كمك مي‌كند و اسب مانع بلندي را كه داراي مرز مشخصي است بهتر از مانع كوتاه‌تري كه مرز مشخص ندارد مي‌پرد، مثلاً مانعي كه بعد از يك خندق قرار داده شده و مرز معيني براي پرش ندارد اسب را واقعاً با اشكال مواجه مي‌كند.
- هر قدر اجزاي يك مانع با فواصل برابر چيده شده باشند، عبور از آنها آسان‌تر خواهد بود. مانعي با اجزاي شكننده و اندك و پراكندگي نامنظم بسيار دشوارتر از يك مانع پر با ظاهر محكم است.
- موانع پياپي، خود به تنهايي مسائل زيادي را به وجود مي‌آورند . موانع پياپي در باراژها ممكن است ثابت مانده يا ارتفاع آنها تغيير يابد. ارتفاع هميشه در جهت افزايش است و هرگز نمي‌تواند كم شود.
به طور كلي موانع گسترده با سرعت بيشتري پريده مي‌شوند، حال آن كه موانع عمودي با سرعت كمتر، بنابراين تركيب اين دو با هم دشواري‌هاي گوناگوني را هم از كاستن سرعت و جمع شدن اسب يا برعكس باز شدن اسب ون افزايش سرعت ايجاد مي‌كند. يك اكسر مساوي، سپس يك مانع راست و باز يك اكسر مساوي، تعادل و هدايت و نيروي جهش را يك جا به آزمايش مي‌گذارد.
- فواصل بين موانع، نوع ديگري از دشواري را مطرح مي‌كنند. فاصله بين مانع‌هاي راست را تا 60 سانتي‌متري مي‌توان كم يا زياد كرد كه در حالت اول جمع شدن اسب و در حالت دوم باز شدن آن را مي‌آزمايد، با اين حال در رده اسب‌هاي مبتدي، كاستن از فواصل پيشنهاد نمي‌شود.
در موانع گسترده، تغييرات در فواصل محدوتر است، زيرا بيش از 15 سانتي‌متر نمي‌توان از آنها كاست و بيش از 30 سانتي‌متر هم نمي‌توان به آنها افزود. اندازه‌هايي كه در زير عنوان موانع پياپي داده شده است، بر اساس گام‌هاي چهار متري و ارتفاع 130 سانتي‌متر به بالا هستند. با كوتاه شدن موانع و كوچك شدن اسب‌ها مي‌توان از آنها مقداري كم كرد.
اين مقدار تقريباً ده سانتي‌متر براي هر 10 سانتي‌متر كاهش ارتفاع است. مثلاً فاصله هشت متر بين دو مانع راست براي ارتفاع 90 سانتي‌متري 06/7 متر انتخاب مي‌كنند.
فواصل بين موانع پياپي را در سرازيري بايد 20-15 سانتي‌متر افزود و در سر بالايي 30 سانتي‌متر از آنها كاست، عامل ديگري كه در فاصله بين موانع تأثير مي‌گذارد، جنس زمين است. در زمين‌هاي سخت، گام‌ها بلندتر و فواصل بيشتر و در زمين‌هاي سست و چسبنده، فواصل كمتر و گام‌ها كوتاه‌تر هستند. در زمين‌هاي سست و چسبنده ،ارتفاع و عرض را نيز ترجيحاً بايد كاست.
پس از طرح مسير، طراح چند نسخه آن را تهيه مي‌كند. يك نسخه براي شركت‌كنندگان، يك نسخه براي داوران و يك نسخه براي مدير ميدان اگر مسابقه مسير ثابت دارد، روي نقشه و در غير اين صورت با خط چين و يا فقط يك پيكان‌هايي كه نشان‌دهنده جهت درست پرش از روي موانع است، مسير را با خط پيوسته رسم مي‌كند.
فاصله موانع پياپي، طول مسير، موانع دور بعد، زمان محدود و مجاز، رده مسابقه و ارتفاع و عرض موانع بايد در كنار آنها ذكر شوند. نحوة ذكر ارتفاع و عرض موانع به ترتيب زير است:
نوع مانع، اندازه جزء اول * (اندازه جزء دوم)* (اندازه جزء سوم) عرض مانع پلكاني، 0/1 متر * 20/1 متر *30/1 متر *00/2 متر
اكسر، 10/1 متر*20/1 متر *40/1 متر
ديوار، 10/1 متر
پس از برگزاري مسابقه مسير مسابقه را بيازماييد:
اگر حداقل يك نفر از شركت‌كنندگان مسير را بدون خطا، طي كرده است و اگر خطاها روي موانع به خوبي توزيع شده و مسيرهاي چپ و راست تقريباً برابر باشند، مسير مسابقه قابل قبول بوده است.
منبع : كتاب اسب
- هر قدر اجزاي يك مانع با فواصل برابر چيده شده باشند، عبور از آنها آسان‌تر خواهد بود. مانعي با اجزاي شكننده و اندك و پراكندگي نامنظم بسيار دشوارتر از يك مانع پر با ظاهر محكم است.
- موانع پياپي، خود به تنهايي مسائل زيادي را به وجود مي‌آورند . موانع پياپي در باراژها ممكن است ثابت مانده يا ارتفاع آنها تغيير يابد. ارتفاع هميشه در جهت افزايش است و هرگز نمي‌تواند كم شود.
به طور كلي موانع گسترده با سرعت بيشتري پريده مي‌شوند، حال آن كه موانع عمودي با سرعت كمتر، بنابراين تركيب اين دو با هم دشواري‌هاي گوناگوني را هم از كاستن سرعت و جمع شدن اسب يا برعكس باز شدن اسب ون افزايش سرعت ايجاد مي‌كند. يك اكسر مساوي، سپس يك مانع راست و باز يك اكسر مساوي، تعادل و هدايت و نيروي جهش را يك جا به آزمايش مي‌گذارد.
- فواصل بين موانع، نوع ديگري از دشواري را مطرح مي‌كنند. فاصله بين مانع‌هاي راست را تا 60 سانتي‌متري مي‌توان كم يا زياد كرد كه در حالت اول جمع شدن اسب و در حالت دوم باز شدن آن را مي‌آزمايد، با اين حال در رده اسب‌هاي مبتدي، كاستن از فواصل پيشنهاد نمي‌شود.
در موانع گسترده، تغييرات در فواصل محدوتر است، زيرا بيش از 15 سانتي‌متر نمي‌توان از آنها كاست و بيش از 30 سانتي‌متر هم نمي‌توان به آنها افزود. اندازه‌هايي كه در زير عنوان موانع پياپي داده شده است، بر اساس گام‌هاي چهار متري و ارتفاع 130 سانتي‌متر به بالا هستند. با كوتاه شدن موانع و كوچك شدن اسب‌ها مي‌توان از آنها مقداري كم كرد.
اين مقدار تقريباً ده سانتي‌متر براي هر 10 سانتي‌متر كاهش ارتفاع است. مثلاً فاصله هشت متر بين دو مانع راست براي ارتفاع 90 سانتي‌متري 06/7 متر انتخاب مي‌كنند.
فواصل بين موانع پياپي را در سرازيري بايد 20-15 سانتي‌متر افزود و در سر بالايي 30 سانتي‌متر از آنها كاست، عامل ديگري كه در فاصله بين موانع تأثير مي‌گذارد، جنس زمين است. در زمين‌هاي سخت، گام‌ها بلندتر و فواصل بيشتر و در زمين‌هاي سست و چسبنده، فواصل كمتر و گام‌ها كوتاه‌تر هستند. در زمين‌هاي سست و چسبنده ،ارتفاع و عرض را نيز ترجيحاً بايد كاست.
پس از طرح مسير، طراح چند نسخه آن را تهيه مي‌كند. يك نسخه براي شركت‌كنندگان، يك نسخه براي داوران و يك نسخه براي مدير ميدان اگر مسابقه مسير ثابت دارد، روي نقشه و در غير اين صورت با خط چين و يا فقط يك پيكان‌هايي كه نشان‌دهنده جهت درست پرش از روي موانع است، مسير را با خط پيوسته رسم مي‌كند.
فاصله موانع پياپي، طول مسير، موانع دور بعد، زمان محدود و مجاز، رده مسابقه و ارتفاع و عرض موانع بايد در كنار آنها ذكر شوند. نحوة ذكر ارتفاع و عرض موانع به ترتيب زير است:
نوع مانع، اندازه جزء اول * (اندازه جزء دوم)* (اندازه جزء سوم) عرض مانع پلكاني، 0/1 متر * 20/1 متر *30/1 متر *00/2 متر
اكسر، 10/1 متر*20/1 متر *40/1 متر
ديوار، 10/1 متر
پس از برگزاري مسابقه مسير مسابقه را بيازماييد:
اگر حداقل يك نفر از شركت‌كنندگان مسير را بدون خطا، طي كرده است و اگر خطاها روي موانع به خوبي توزيع شده و مسيرهاي چپ و راست تقريباً برابر باشند، مسير مسابقه قابل قبول بوده است.
منبع : كتاب اسب