♘امیرحسین♞
♘ مدیریت انجمن اسب ایران ♞
درساژ اسب پرش
تصور نشود كه كار ژيمناستيك و درساژ اسب در يك زمان و در يك مرحله شروع شده و پايان مي‌پذيرد. اين گونه تمرين‌ها هر روز بايد انجام پذيرد. اسب‌هايي هستند كه هر روز پيش از آغاز تمرين‌هاي پرش بايد دقايقي به كارهاي مانژي بپردازند اين كار نه تنها به خاطر گرم و آماده شدن بلكه براي از حرارت افتادن و به اصطلاح اندكي خسته شدن است.
باري وقت آن است كه شمار چهار پر روي هم بچينيد و از روي آنها با اسب بپريد. ابتدا يك چهار پر و به فاصله 5/3-3 متري آن دو چهار پر روي هم و اگر اسب آمادگي دارد در 5/3 متري سه چهار پر روي هم گذاشته و تمرين كنيد.
براي اسب پاركور درست كنيد. ساده‌ترن پاركورها قرار دادن سه عدد چهار پر دوتايي يا سه‌تايي در يك خط است بدين معني كه وقتي از روي يك مانع پريديد اسب را روي دومي و بعد روي سومي هدايت كنيد. اين كار به اسب توان چرخش به چپ و راست را مي‌دهد.
پاركورهايي كه از به علاوه يا ضرب در گذاشتن چهارپرها درست شده باشند، ضمن اين كه آسان هستند تمرين مناسبي براي چپ و راست گشتن و تعويض دست بوده ، دقت اسب را در پرش بالا مي‌برند و به سواركار قدرت تصميم‌گيري مي‌دهند زيرا نقطه فرود منحصر و محدود است و سواركار بايد فوري تصميم بگيرد و اسب بايد بلافاصله بپرد.
در كار پاركورچيني براي تمرين بايد دقيق بود و همه گونه امكان براي اسب و سواركار به وجود آورد. پاركورها ابتدا بايد سبك و حداكثر 60 سانتي‌متر ارتفاع يا 60 سانتي‌متر عرض داشته باشند به گونه‌اي كه سواركار و اسب از آن نهراسند. در آتيه و به زودي مي‌توان عرض و ارتفاع را به يك متر كشيد، مهم اين است كه سوار و حيوان تمرين كافي و هم‌آهنگي لازم را داشته باشند.
براي درست كردن يك پاركور كوچك و فني رعايت فاصله‌ها ضروري است. گام‌ها بايد حساب شده باشند، تا براي اسب و سوار اشكال ايجاد نشود.
موانع ، ساختارهايي هستند كه در مسابقات پرش با اسب، اسب را از روي آنها مي‌پرانند، يا مي‌گذرانند، موانع مسابقات پرش با اسب بايد داراي دو ويژگي زير باشند:
الف) نبايد خطرناك باشند
ب) بايد با ضربه دست و پاي اسب قابل افتادن يا در هم ريختن باشند
براي اين كه ويژگي‌هاي دوگانه فوق در موانع پديد آيد قطعات تركيبي موانع را مانند تير و پايه، حتي‌المقدور از چوب مي‌سازند. تيرها را به قطر تقريبي ده سانتي‌متر و وزن 14 كيلوگرم براي يك تير چهارمتري انتخاب مي‌كنند. اگر تير پنج متر باشد وزن آن را مي‌توان تا 18 كيلوگرم بالا برد. تيرها را روي نگاه‌دارنده‌هايي "ميخ" كه تقريباً مساوي و برابر يك سوم و يا يك دوم محيط تير طول دارند، بر پايه‌ها استوار مي‌سازند.
تيرها به جز از چوب با مواد مصنوعي ديگري نيز اخيراً ساخته مي‌شوند كه وزن مخصوص آنها برابر چوب است. هنوز تيري كه در بالاترين قسمت مانع قرار مي‌گيرد از چوب انتخاب مي‌شود.
به جز تيرها، از تخته‌ها و پنجره‌ها و تخته‌هاي مشبك در چيدن موانع استفاده مي‌شود، كه اين گونه موانع را بايد روي نگاه‌دارنده‌هاي تخته‌اي قرار داد كه از هر ظرف تقريباً نيم سانتي‌متر زبانه شيب‌دار داشته باشند.
ديوارها را در حقيقت به جاي آجر و سنگ از جعبه‌هاي چوبي مي‌سازند. پل‌ها همان ديوارها هستند كه بخش تحتاني آن را برداشته و شماي پل به آن داده‌اند.
قطعات كوچكتر به ارتفاع 10 تا 20 سانتي‌متر قرار داده مي‌شود كه هم ارتفاع قابل تغيير باشد و هم خاصيت متحرك بودن و افتادن را دارا شود.
مانع آب را يا به صورت دائمي از بتن مي‌سازند يا از مانع آب پيش ساخته كه از جنس تارتان است استفاده مي‌كنند. طبق قانون، جلو مانع آب بايد يك نوار چوبي قرار داده و روي آن با نوار سفيد پلاستيكي پوشانده شود و آب بايد تا لب اين نوار برسد، قرار دادن يك مانع به ارتفاع 30 سانتي‌متر جلوي آب، بدوناين كه ضروري و الزامي باشد پريدن را آسان‌تر مي‌كند.
براي آن كه اسب به پريدن رغبت بيشتري پيدا كند از پايه‌هاي عريضي استفاده مي‌كنند كه آن را "باله" مي‌گويند.
براي تعيين مرزهاي موانع، پرچم‌ها را به كار مي‌برند تا سواركار بداند كه بايد از بين دو پرچم عبور كند. در موانع داراي عرض دو جفت پرچم به كار مي‌برند. پرچم قرمز در طرف راست و پرچم سفيد در سمت چپ. در ميدان‌هاي پرش گاه موانع ثابتي وجود دارند كه مربوط به مسابقات صحرايي هستند. اين موانع اگر براي پريدن باشند به ترتيبي قابليت افتادن به آنها مي‌دهند. مثلاً روي ديوار سنگي يك تير چوبي قرار مي‌دهند. اگر اين گونه موانع براي عبور و گذشتن از روي آن است مانند خندق و پشته و خاكريز كه خود، گاهي با موانع مصنوعي دير تقويت مي‌شوند، كار را براي اسب و سواركار دشوارتر مي‌كنند.
منبع : كتاب اسب
تصور نشود كه كار ژيمناستيك و درساژ اسب در يك زمان و در يك مرحله شروع شده و پايان مي‌پذيرد. اين گونه تمرين‌ها هر روز بايد انجام پذيرد. اسب‌هايي هستند كه هر روز پيش از آغاز تمرين‌هاي پرش بايد دقايقي به كارهاي مانژي بپردازند اين كار نه تنها به خاطر گرم و آماده شدن بلكه براي از حرارت افتادن و به اصطلاح اندكي خسته شدن است.
باري وقت آن است كه شمار چهار پر روي هم بچينيد و از روي آنها با اسب بپريد. ابتدا يك چهار پر و به فاصله 5/3-3 متري آن دو چهار پر روي هم و اگر اسب آمادگي دارد در 5/3 متري سه چهار پر روي هم گذاشته و تمرين كنيد.
براي اسب پاركور درست كنيد. ساده‌ترن پاركورها قرار دادن سه عدد چهار پر دوتايي يا سه‌تايي در يك خط است بدين معني كه وقتي از روي يك مانع پريديد اسب را روي دومي و بعد روي سومي هدايت كنيد. اين كار به اسب توان چرخش به چپ و راست را مي‌دهد.
پاركورهايي كه از به علاوه يا ضرب در گذاشتن چهارپرها درست شده باشند، ضمن اين كه آسان هستند تمرين مناسبي براي چپ و راست گشتن و تعويض دست بوده ، دقت اسب را در پرش بالا مي‌برند و به سواركار قدرت تصميم‌گيري مي‌دهند زيرا نقطه فرود منحصر و محدود است و سواركار بايد فوري تصميم بگيرد و اسب بايد بلافاصله بپرد.
در كار پاركورچيني براي تمرين بايد دقيق بود و همه گونه امكان براي اسب و سواركار به وجود آورد. پاركورها ابتدا بايد سبك و حداكثر 60 سانتي‌متر ارتفاع يا 60 سانتي‌متر عرض داشته باشند به گونه‌اي كه سواركار و اسب از آن نهراسند. در آتيه و به زودي مي‌توان عرض و ارتفاع را به يك متر كشيد، مهم اين است كه سوار و حيوان تمرين كافي و هم‌آهنگي لازم را داشته باشند.
براي درست كردن يك پاركور كوچك و فني رعايت فاصله‌ها ضروري است. گام‌ها بايد حساب شده باشند، تا براي اسب و سوار اشكال ايجاد نشود.
موانع ، ساختارهايي هستند كه در مسابقات پرش با اسب، اسب را از روي آنها مي‌پرانند، يا مي‌گذرانند، موانع مسابقات پرش با اسب بايد داراي دو ويژگي زير باشند:
الف) نبايد خطرناك باشند
ب) بايد با ضربه دست و پاي اسب قابل افتادن يا در هم ريختن باشند
براي اين كه ويژگي‌هاي دوگانه فوق در موانع پديد آيد قطعات تركيبي موانع را مانند تير و پايه، حتي‌المقدور از چوب مي‌سازند. تيرها را به قطر تقريبي ده سانتي‌متر و وزن 14 كيلوگرم براي يك تير چهارمتري انتخاب مي‌كنند. اگر تير پنج متر باشد وزن آن را مي‌توان تا 18 كيلوگرم بالا برد. تيرها را روي نگاه‌دارنده‌هايي "ميخ" كه تقريباً مساوي و برابر يك سوم و يا يك دوم محيط تير طول دارند، بر پايه‌ها استوار مي‌سازند.
تيرها به جز از چوب با مواد مصنوعي ديگري نيز اخيراً ساخته مي‌شوند كه وزن مخصوص آنها برابر چوب است. هنوز تيري كه در بالاترين قسمت مانع قرار مي‌گيرد از چوب انتخاب مي‌شود.
به جز تيرها، از تخته‌ها و پنجره‌ها و تخته‌هاي مشبك در چيدن موانع استفاده مي‌شود، كه اين گونه موانع را بايد روي نگاه‌دارنده‌هاي تخته‌اي قرار داد كه از هر ظرف تقريباً نيم سانتي‌متر زبانه شيب‌دار داشته باشند.
ديوارها را در حقيقت به جاي آجر و سنگ از جعبه‌هاي چوبي مي‌سازند. پل‌ها همان ديوارها هستند كه بخش تحتاني آن را برداشته و شماي پل به آن داده‌اند.
قطعات كوچكتر به ارتفاع 10 تا 20 سانتي‌متر قرار داده مي‌شود كه هم ارتفاع قابل تغيير باشد و هم خاصيت متحرك بودن و افتادن را دارا شود.
مانع آب را يا به صورت دائمي از بتن مي‌سازند يا از مانع آب پيش ساخته كه از جنس تارتان است استفاده مي‌كنند. طبق قانون، جلو مانع آب بايد يك نوار چوبي قرار داده و روي آن با نوار سفيد پلاستيكي پوشانده شود و آب بايد تا لب اين نوار برسد، قرار دادن يك مانع به ارتفاع 30 سانتي‌متر جلوي آب، بدوناين كه ضروري و الزامي باشد پريدن را آسان‌تر مي‌كند.
براي آن كه اسب به پريدن رغبت بيشتري پيدا كند از پايه‌هاي عريضي استفاده مي‌كنند كه آن را "باله" مي‌گويند.
براي تعيين مرزهاي موانع، پرچم‌ها را به كار مي‌برند تا سواركار بداند كه بايد از بين دو پرچم عبور كند. در موانع داراي عرض دو جفت پرچم به كار مي‌برند. پرچم قرمز در طرف راست و پرچم سفيد در سمت چپ. در ميدان‌هاي پرش گاه موانع ثابتي وجود دارند كه مربوط به مسابقات صحرايي هستند. اين موانع اگر براي پريدن باشند به ترتيبي قابليت افتادن به آنها مي‌دهند. مثلاً روي ديوار سنگي يك تير چوبي قرار مي‌دهند. اگر اين گونه موانع براي عبور و گذشتن از روي آن است مانند خندق و پشته و خاكريز كه خود، گاهي با موانع مصنوعي دير تقويت مي‌شوند، كار را براي اسب و سواركار دشوارتر مي‌كنند.
منبع : كتاب اسب