زنگ خطر براي توليد كنندگان اسب اصیل

[مرتضی]

حد اقل اسبداران کشور میبایست برای خود حرکتی بکنند چونکه از این امام زاده معجزه ای نمیشود که هیچ کور هم خواهد کرد.
در سه چهار سال اخیر با برپایی مسابقات، بارقه های امید زیادی برای تولید کنندگان اسب عرب به وجود آمده بود. هر چند این هیجان فقط برای حضور اسبها در مسابقات زیبایی به شمار می رفت اما نه بویی از صادرات می آمد و نه فروش فوق العاده ای که نشان دهنده ورود علاقمندان جدید به این صنعت باشد، در کار بود اما ظاهرا در دو مسابقه زیبایی اهواز و یزد همین هیجانات نیز به یکباره به یاس تبدیل شد.
با ورود بی رویه اسبهای وارداتی عرب تولید کنندگان غافل گیر شدند و به عینه دیدند که اگر اسبهای وارداتی در مسابقه در کنار تولیدات ایرانی حضور داشته باشند اسبهایی که تا سالهای قبل در این میادین ترک تازی می کردند حتی نمی توانند عناوینی بهتر از سوم و یا کمتر داشته باشند!
ایراد کار کجاست؟ و چاره چیست؟
ایراد از آنجا سر چشمه می گیرد که ما صاحبان اصلی اسب اصیل در دنیا فقط به صرف داشتن قدمت و مالکیت این نژاد دل به ظواهر بسته بودیم ولی اروپایی ها مستمرا کار کردند و نهایتا می بینیم که تولیدات رده پنجم آنها هم در رشته زیبایی بهترین اسبهای ما سر هستند. این در حالیست که این اتفاق به لطف حضور اسبهایی چون ایجن رز و یا مبارک در ایران کمی هم کمرنگ تر از اسبهای خالص ایرانی است در غیر اینصورت که اسبهای خالص ما در مصاف با آنها هیچگونه حرفی برای گفتن ندارند، این ایراد!
اما چاره! می بایست به لحاظ حمایت از بخش تولیدات داخلی، اسبهایی که وارد می شوند با اسبهای هم عرض خود به رقابت بپردازند در غیر این صورت زمانی به طول نخواهد انجامید که می بایست کمیته استقامت فدراسیون را رونق بخشید تا حد اقل این اسبها در رشته استقامت به کار گرفته شوند چون به این شکل این اسبها به زودی در میادین زیبایی جایی نخواهند داشت.
از مسببین اصلی این رویه غلط که بازتاب ها، تبعات و لطمات جبران ناپذیری را به بدنه اسب و اسبداری کشور وارد آورده می توان به خود فدراسیون سوارکاری خصوصا حوزه معاونت فنی، شخص دکتر بردبار ، حاج محمود خراسانی و برخی از وارد کنندگان اسب به کشور دانست چونکه مشکلات عدیده ای را در طی چند سال گذشته در میادین کورس کشور هم داشته ایم. ورود بی رویه اسب تاروبرد و عدم اشراف انتخاب کارشناسان برای آن نژاد، اعمال سلایق شخصی و بزرگ نمایی، اکثر اسبهایی که وارد کشور می شوند به لایه های زیرین تولید کشور لطمه های زیادی وارد کرده است.
امیدواریم این بلا بر سر اسب اصیل ایران نیاید که دیگر توانی برای جبران نیست. البته اگر تا بحال هم دیر نشده باشد.
خوشبختانه ریس کمیته زیبایی کشور خود از تولید کنندگان اسب نژاد اصیل است و بهتر از خیلی ها باید تا دیر نشده راهگشایی در این خصوص بنماید چونکه حالا حالا ها فدراسیون در یک سر درگمی فرو رفته و به تنها چیزی که نمی اندیشد این مشکلات است اگر چه که زمانی هم که صاحبی داشت آنقدر از حقایق دور بودند که ایران را یکی از بزرگترین برپا کنندگان مسابقات زیبایی در دنیا می دانستند. حد اقل اسبداران کشور میبایست برای خود حرکتی بکنند چونکه از این امام زاده معجزه ای نمیشود که هیچ کور هم خواهد کرد.

با آرزوی آنکه اسب اصیل ما روزی به جایگاه اصلی خود در دنیا برسد.​

​