♘امیرحسین♞
♘ مدیریت انجمن اسب ایران ♞
طول و اجراي مسير
مسير يا خط سير، عبارت است از مسافتي كه در طول آن موانعي قرار داده شده و عبور از روي اين موانع براي سواركار شركت‌كننده در مسابقه اجباري است. مسيرهاي پرش براي تعيين آزمودگي اسب و سواركار در حالات و مراحل زيرين تعيين و اجرا مي‌شود:
- فرمان برداري اسب و قدرت هدايت سواركار
- توانايي اسب هنگام پرش
- تعادل اسب هنگام پرش
- نيروي جهش و سرعت حركت اسب
طرح مسير
طراح خط سير ، مسائل را با پيروي از نظم و منطق و مقررات از دو راه زير در طرح گنجانده، سپس آن را رسم مي‌كند .
1. ابتدا مسير را طرح، سپس جاي موانع را روي آن تعيين مي‌كند.
2. ابتدا جاي موانع را مشخص كرده، سپس خط سير را بر مبناي آن رسم مي‌كند.
اكنون به شرح تفصيلي و توصيفي هر دو روش مي‌پردازيم.
اگر خط مسير ابتدا طرح شود كار در چهار مرحله انجام مي‌گيرد.
الف ) تعيين دشواري مسئله‌اي است كه در هر دو روش بايد به آن توجه شود. دشواري بدون اين كه در طرح‌ها ظاهر شود، در ذهن طراح، پديدار و روي تمام مراحل اثر مي‌گذارد. اندازه دشواري علاوه بر عرض و ارتفاع موانع "در قالب رده مسابقات" شامل پيچ‌ها، نوع موانع و پيچيدگي مسائل طرح شده نيز هست. مثلاً خط سيري كه براي رده جوانان طرح مي‌شود ، با آن چه براي بزرگسالان در همين رده تعيين مي‌شود، اختلاف دارد يا خط سير رده بزرگ سالان در مسابقات بين‌المللي با مسابقات داخلي و ملي ، داراي اختلافاتي از نظر دشواري است.
ب )تعيين مسير از آنجا كه رواني و برابري يا نزديكي شمار پيچ‌هاي راست و چپ موردنظر است، طراح بيشتر از خطر سيرهاي شكل و سود مي‌جويد. ابتدا مسير را روي نقشه‌اي كه ميدان و ويژگي‌هاي آن را مانند جايگاه داوران و تماشاگران ورود و خروج، موانع ثابت موجود در ميدان و .... نشان مي‌دهد، پياده مي‌كند خط شروع و پايان را معمولاً نزديك به همديگر و دور از درب خروج تعيين و در نقشه مشخص مي‌كند. فاصله خط شروع از مانع اول 25-6 متر و فاصله خط پايان تا مانع آخر 25-15 متر و در ميدان‌هاي سرپوشيده 25-10متر است.
در همه احوال ، از آن جا كه پرش نهايي "باراژ" اهميت زيادي دارد و سرنوشت ساز است، پيچ‌ها و موانع باراژ نيز بايد مورد نظر بوده و در نقشه جاي داده شوند.
پ) تعيين جاي موانع پس از آن كه خط سير روي كاغذ آمد، طراح جاي موانع را روي آن مشخص و معين مي‌كند. براي اين كه از كثيف شدن كاغذ جلوگيري شود، طراحان از چوب كبريت براي نمايش دادن موانع و جابه جا كردن آنها استفاده مي‌كنند. روشن است كه مقياس نقشه، بايد با اندازه چوب كبريت‌ها، بخواند. معمولاً مقياس يك صدم (هر يك سانتي‌متر نماينده يك متر ) مناسب است.
مسائلي كه در اين مرحله طرح مي‌شوند اگر مسئله مشخص ساختن فرمان‌برداري اسب و قدرت هدايت سواركار باشد، پيچ‌ها را تندتر و تغييرات ناگهاني مسير را بيشتر مي‌كنند. پيچ‌هاي 180-90 درجه پيچ‌هاي دشوار هستند و هرگاه دو مانع در امتداد همديگر قرار گيرند پيچ 180 درجه پديد مي‌آورند، فاصله چنين دو مانعي نبايد كمتر از 4 متر باشد.
براي پرش از موانع پياپي به ويژه ا گر اين موانع پس از يك پيچ قرار گيرند، نياز به سرعت كافي، دقت و نيروي جهش اسب است، مسائل چهارگانه هنگام چيدن موانع پيوسته براي اسب و سوار مطرح خواهد بود، حال آن كه موانع ناپيوسته ساده‌ترين موانع بوده و براي اسب و سوار مسئله‌ساز نيستند.
ث ) تعيين نوع موانع هم از وظايف طراح خط سير است، كه براي بالا بردن رغبت اسب به پرش، موانع آسان را در آغاز خط سير قرار داده به تدريج موانع مشكل‌تر جاي مي‌دهد. موانع راست يا عمودي در سرازيري يا در جهت درب ميدان مشكل‌ترند، حال آن كه اكسر در خلاف جهت ودر سر بالايي مشكل‌تر است. اكسر مساوي دشوارتر از اكسر نامساوي است. هم چنين،مانع پلكاني كه تير مياني آن به تير پاييني نزديك‌تر باشد، با اشكال پريده مي‌شود و موانع پلكاني در جهت درب ميدان راحت پريده مي‌شوند.
رنگ موانع نيز حائز اهميت است. رنگ‌هاي تيره، ساده‌تر از رنگ‌هاي روشن و رنگ‌هاي سبز و زرد، ساده‌تر از آبي و قرمز است. موانع رنگارنگ آسان‌تر از موانع يك رنگ هستند. بد نيست اگر طراح ، آفتاب را نيز در انتخاب جاي موانع در نظر بگيرد.
اگر موانع ابتدا چيده شوند، كار در 5 مرحله انجام مي‌گيرد
بايد گفت هنگامي كه نياز به طرح بيش از دو سه مسير روي يك دسته مانع وجود دارد، با اين روش عمل مي‌شود كه بسيار آسان‌تر است، روش و مراحل كار همان است كه در قبل گفته شد. 5 مرحله عبارت‌اند از:
الف ) تعيين دشواري دقيقاً مانند روش قبل عمل مي‌شود.
ب) تعيين جاي موانع براي اين كار از الگوهاي متعددي مي‌توان سود جست كه چند نمونه آن در زير نشان داده مي‌شود.
پ ) تعيين مسير موانع چيده شده است، از روي آن و با توجه به شروعن از نقطه آسان، خط سير مشخص مي‌شود.
ث ) اصلاح جاي موانع پس از تعيين مسير، جاي بعضي موانع را براي تطبيق هر چه بيشتر "با مسير"در صورت نياز تغيير مي‌دهند تا رواني مسير شود.
ث) تعيين نوع موانع به همان ترتيب گفته شده در روش قبلي موانع تعيين مي‌شوند.
منبع : كتاب اسب
مسير يا خط سير، عبارت است از مسافتي كه در طول آن موانعي قرار داده شده و عبور از روي اين موانع براي سواركار شركت‌كننده در مسابقه اجباري است. مسيرهاي پرش براي تعيين آزمودگي اسب و سواركار در حالات و مراحل زيرين تعيين و اجرا مي‌شود:
- فرمان برداري اسب و قدرت هدايت سواركار
- توانايي اسب هنگام پرش
- تعادل اسب هنگام پرش
- نيروي جهش و سرعت حركت اسب
طرح مسير
طراح خط سير ، مسائل را با پيروي از نظم و منطق و مقررات از دو راه زير در طرح گنجانده، سپس آن را رسم مي‌كند .
1. ابتدا مسير را طرح، سپس جاي موانع را روي آن تعيين مي‌كند.
2. ابتدا جاي موانع را مشخص كرده، سپس خط سير را بر مبناي آن رسم مي‌كند.
اكنون به شرح تفصيلي و توصيفي هر دو روش مي‌پردازيم.
اگر خط مسير ابتدا طرح شود كار در چهار مرحله انجام مي‌گيرد.
الف ) تعيين دشواري مسئله‌اي است كه در هر دو روش بايد به آن توجه شود. دشواري بدون اين كه در طرح‌ها ظاهر شود، در ذهن طراح، پديدار و روي تمام مراحل اثر مي‌گذارد. اندازه دشواري علاوه بر عرض و ارتفاع موانع "در قالب رده مسابقات" شامل پيچ‌ها، نوع موانع و پيچيدگي مسائل طرح شده نيز هست. مثلاً خط سيري كه براي رده جوانان طرح مي‌شود ، با آن چه براي بزرگسالان در همين رده تعيين مي‌شود، اختلاف دارد يا خط سير رده بزرگ سالان در مسابقات بين‌المللي با مسابقات داخلي و ملي ، داراي اختلافاتي از نظر دشواري است.
ب )تعيين مسير از آنجا كه رواني و برابري يا نزديكي شمار پيچ‌هاي راست و چپ موردنظر است، طراح بيشتر از خطر سيرهاي شكل و سود مي‌جويد. ابتدا مسير را روي نقشه‌اي كه ميدان و ويژگي‌هاي آن را مانند جايگاه داوران و تماشاگران ورود و خروج، موانع ثابت موجود در ميدان و .... نشان مي‌دهد، پياده مي‌كند خط شروع و پايان را معمولاً نزديك به همديگر و دور از درب خروج تعيين و در نقشه مشخص مي‌كند. فاصله خط شروع از مانع اول 25-6 متر و فاصله خط پايان تا مانع آخر 25-15 متر و در ميدان‌هاي سرپوشيده 25-10متر است.
در همه احوال ، از آن جا كه پرش نهايي "باراژ" اهميت زيادي دارد و سرنوشت ساز است، پيچ‌ها و موانع باراژ نيز بايد مورد نظر بوده و در نقشه جاي داده شوند.
پ) تعيين جاي موانع پس از آن كه خط سير روي كاغذ آمد، طراح جاي موانع را روي آن مشخص و معين مي‌كند. براي اين كه از كثيف شدن كاغذ جلوگيري شود، طراحان از چوب كبريت براي نمايش دادن موانع و جابه جا كردن آنها استفاده مي‌كنند. روشن است كه مقياس نقشه، بايد با اندازه چوب كبريت‌ها، بخواند. معمولاً مقياس يك صدم (هر يك سانتي‌متر نماينده يك متر ) مناسب است.
مسائلي كه در اين مرحله طرح مي‌شوند اگر مسئله مشخص ساختن فرمان‌برداري اسب و قدرت هدايت سواركار باشد، پيچ‌ها را تندتر و تغييرات ناگهاني مسير را بيشتر مي‌كنند. پيچ‌هاي 180-90 درجه پيچ‌هاي دشوار هستند و هرگاه دو مانع در امتداد همديگر قرار گيرند پيچ 180 درجه پديد مي‌آورند، فاصله چنين دو مانعي نبايد كمتر از 4 متر باشد.
براي پرش از موانع پياپي به ويژه ا گر اين موانع پس از يك پيچ قرار گيرند، نياز به سرعت كافي، دقت و نيروي جهش اسب است، مسائل چهارگانه هنگام چيدن موانع پيوسته براي اسب و سوار مطرح خواهد بود، حال آن كه موانع ناپيوسته ساده‌ترين موانع بوده و براي اسب و سوار مسئله‌ساز نيستند.
ث ) تعيين نوع موانع هم از وظايف طراح خط سير است، كه براي بالا بردن رغبت اسب به پرش، موانع آسان را در آغاز خط سير قرار داده به تدريج موانع مشكل‌تر جاي مي‌دهد. موانع راست يا عمودي در سرازيري يا در جهت درب ميدان مشكل‌ترند، حال آن كه اكسر در خلاف جهت ودر سر بالايي مشكل‌تر است. اكسر مساوي دشوارتر از اكسر نامساوي است. هم چنين،مانع پلكاني كه تير مياني آن به تير پاييني نزديك‌تر باشد، با اشكال پريده مي‌شود و موانع پلكاني در جهت درب ميدان راحت پريده مي‌شوند.
رنگ موانع نيز حائز اهميت است. رنگ‌هاي تيره، ساده‌تر از رنگ‌هاي روشن و رنگ‌هاي سبز و زرد، ساده‌تر از آبي و قرمز است. موانع رنگارنگ آسان‌تر از موانع يك رنگ هستند. بد نيست اگر طراح ، آفتاب را نيز در انتخاب جاي موانع در نظر بگيرد.
اگر موانع ابتدا چيده شوند، كار در 5 مرحله انجام مي‌گيرد
بايد گفت هنگامي كه نياز به طرح بيش از دو سه مسير روي يك دسته مانع وجود دارد، با اين روش عمل مي‌شود كه بسيار آسان‌تر است، روش و مراحل كار همان است كه در قبل گفته شد. 5 مرحله عبارت‌اند از:
الف ) تعيين دشواري دقيقاً مانند روش قبل عمل مي‌شود.
ب) تعيين جاي موانع براي اين كار از الگوهاي متعددي مي‌توان سود جست كه چند نمونه آن در زير نشان داده مي‌شود.
پ ) تعيين مسير موانع چيده شده است، از روي آن و با توجه به شروعن از نقطه آسان، خط سير مشخص مي‌شود.
ث ) اصلاح جاي موانع پس از تعيين مسير، جاي بعضي موانع را براي تطبيق هر چه بيشتر "با مسير"در صورت نياز تغيير مي‌دهند تا رواني مسير شود.
ث) تعيين نوع موانع به همان ترتيب گفته شده در روش قبلي موانع تعيين مي‌شوند.
منبع : كتاب اسب