♘امیرحسین♞
♘ مدیریت انجمن اسب ایران ♞
اسب، آموزش‌هاي اوليه را فرا گرفته و تا حد زيادي با اثرات آشناست، وزن سواركار را تحمل مي‌كند و در روش‌ها متوازن و متعادل شده است. چنين اسبي براي آموزش پرش انتخاب شده و بايد روي آن كار كرد.
پرش اسب بدون سواركار نخستين گام به سوي اين آموزش است كه ممكن است بدون استفاده از لنژ و مهاري يا با استفاده از آنها انجام شود. معمولاً ابتدا اسب را بدون لنژ و پس از چند جلسه اسب را با لنژ تعليم مي‌دهند. اگر مانژ گردي در اختيار داريد، كار پرش بدون لنژ آسان است و حتماً كار را از همين جا بايد شروع كرد موقعي كه اسب بدون سواركار است، داراي توازن طبيعي و شخصي است، سواري بر روي آن نيست كه اين توازن را به هم بزند. بنابراين گرچه خط و مسير پرش را راهرو مانژ تعيين كرده است، ولي اسب تصميم مي‌گيرد كه از كجا شروع كند و از كجا نيروي خود را به كار اندازد. در اين زمان است كه توان و تمايل اسب به كار پرش نيز به آزمايش گذاشته مي‌شود.
به هر حال در راهروي كه موقتاً بر پا شده يا در مانژ گرد، به فواصل مختلف، موانعي كه شمار آنها در تمام طول راهرو از سه عدد بيشتر نيست، چيده مي‌شود. اسب ابتدا به اختيار و پس از آن به تحريك و نشان دادن شلاق از روي آنها مي‌پرد. در آخر اين دوره آموزش، قرار دادن فقط يك مانع بلند يا پهن در مسير كافي است.
پرش بدون سواركار ولي با هدايت لنژ، همان قدر مهم و مفيد است كه بدون لنژ، در اين جا نيز اختيار انتخاب نقطه پرش با اسب است ولي مربي چند مورد را مي‌تواند تصحيح كند كه يكي از آنها سرعت اسب در نزديك شدن به مانع است. بعضي اسب‌ها خون سرد هستند، و بعضي مهاجم و پرخون . دسته اول باسرعت كمتر و دسته دوم با عجله به مانع نزديك مي‌شوند. مربي هر دو را تصحيح كرده و به اسب ياد مي‌دهد كه چگونه و با چه سرعتي به مانع نزديك شود. يكي ديگر از مواردي كه با لنژ تصحيح مي‌شود جلوگيري از بازي گوشي اسب و پريدن از گوشه و كنار مانع است. مربي، اسب را وسط مانع هدايت كرده و به او ياد مي‌دهد كه عبور بايد از وسط مانع باشد نه از كنار آن.
در اين مرحله مي‌توان و بايد اسب را از روي موانع بلند نيز پرانيد و اين كار را بايد روي هر دو دست انجام داد. استفاده از موانع كوتاه و متوسط كه تقريباً ثابت هستند مجاز است ولي مربي بايد چنان مهارتي در حركت خود داشته باشد كه ممانعتي براي حركت اسب فراهم نياورد. بهترين كار، ايستادن در كنار مانع در لحظه پرش اسب است. وقتي كه اسب از روي مانع پريد نبايد با فشار و حركت طناب لنژ آن را متوقف كرد زيرا اين كار يك نوع تنبيه به شمار مي‌رود. پس بعد از آن كه اسب از روي مانع پريد، مربي بايد از كنار مانع دور شده و اجازه دهد تا اسب به اختيار خود بايستد، بعد از آن بهتر است اسب را مورد نوازش قرار دهد.
منبع : كتاب اسب
پرش اسب بدون سواركار نخستين گام به سوي اين آموزش است كه ممكن است بدون استفاده از لنژ و مهاري يا با استفاده از آنها انجام شود. معمولاً ابتدا اسب را بدون لنژ و پس از چند جلسه اسب را با لنژ تعليم مي‌دهند. اگر مانژ گردي در اختيار داريد، كار پرش بدون لنژ آسان است و حتماً كار را از همين جا بايد شروع كرد موقعي كه اسب بدون سواركار است، داراي توازن طبيعي و شخصي است، سواري بر روي آن نيست كه اين توازن را به هم بزند. بنابراين گرچه خط و مسير پرش را راهرو مانژ تعيين كرده است، ولي اسب تصميم مي‌گيرد كه از كجا شروع كند و از كجا نيروي خود را به كار اندازد. در اين زمان است كه توان و تمايل اسب به كار پرش نيز به آزمايش گذاشته مي‌شود.
به هر حال در راهروي كه موقتاً بر پا شده يا در مانژ گرد، به فواصل مختلف، موانعي كه شمار آنها در تمام طول راهرو از سه عدد بيشتر نيست، چيده مي‌شود. اسب ابتدا به اختيار و پس از آن به تحريك و نشان دادن شلاق از روي آنها مي‌پرد. در آخر اين دوره آموزش، قرار دادن فقط يك مانع بلند يا پهن در مسير كافي است.
پرش بدون سواركار ولي با هدايت لنژ، همان قدر مهم و مفيد است كه بدون لنژ، در اين جا نيز اختيار انتخاب نقطه پرش با اسب است ولي مربي چند مورد را مي‌تواند تصحيح كند كه يكي از آنها سرعت اسب در نزديك شدن به مانع است. بعضي اسب‌ها خون سرد هستند، و بعضي مهاجم و پرخون . دسته اول باسرعت كمتر و دسته دوم با عجله به مانع نزديك مي‌شوند. مربي هر دو را تصحيح كرده و به اسب ياد مي‌دهد كه چگونه و با چه سرعتي به مانع نزديك شود. يكي ديگر از مواردي كه با لنژ تصحيح مي‌شود جلوگيري از بازي گوشي اسب و پريدن از گوشه و كنار مانع است. مربي، اسب را وسط مانع هدايت كرده و به او ياد مي‌دهد كه عبور بايد از وسط مانع باشد نه از كنار آن.
در اين مرحله مي‌توان و بايد اسب را از روي موانع بلند نيز پرانيد و اين كار را بايد روي هر دو دست انجام داد. استفاده از موانع كوتاه و متوسط كه تقريباً ثابت هستند مجاز است ولي مربي بايد چنان مهارتي در حركت خود داشته باشد كه ممانعتي براي حركت اسب فراهم نياورد. بهترين كار، ايستادن در كنار مانع در لحظه پرش اسب است. وقتي كه اسب از روي مانع پريد نبايد با فشار و حركت طناب لنژ آن را متوقف كرد زيرا اين كار يك نوع تنبيه به شمار مي‌رود. پس بعد از آن كه اسب از روي مانع پريد، مربي بايد از كنار مانع دور شده و اجازه دهد تا اسب به اختيار خود بايستد، بعد از آن بهتر است اسب را مورد نوازش قرار دهد.
منبع : كتاب اسب