مــحـمـد رضــا
Member
خیلی ساده ، با جراحیسنا گفت:
د سگ دوبرمن را چطور اصلاح میکنن ؟ اینم یک اصلاحه
اسب سیستانی
- شروع کننده موضوع ♘امیرحسین♞
- تاریخ شروع
د سگ دوبرمن را چطور اصلاح میکنن ؟ اینم یک اصلاحه
امین بهشتی
Member
احتمالا یک جور علامت برای شناسایی بهتر و راحتتر اسب از بقیه اسبها بودهسنا گفت:
در گوسفند ها هم یک چنین علامتهایی رو به همین منظور میگذارن
مــحـمـد رضــا
Member
الان کجا هستند ؟javad123 گفت:
نژاد آنها سیستانی است ؟
اطلاعات بیشتر ؛ عکس ندارید ازشون ؟
مــحـمـد رضــا
Member
لادن
Member
منبع اين عكس www.theequinest.com/breeds/baluchi-horse هست، اين توضيحاتو هم درمورد اين نژاد داده:
Intro
Easy to identify because of their turned in ears (similar to those of the Marwari horse), the Baluchi horse is native to Pakistan.
OriginsThought to be of Barb descent, this breed is known for its strength, endurance and fine confirmation.
Today the bloodlines have been diluted to the point there are very few of pure lineage, making this an incredibly rare breed.
FeaturesToday the bloodlines have been diluted to the point there are very few of pure lineage, making this an incredibly rare breed.
Average height 14 hands
PhysiqueMedium sized fine head with straight or slightly convex profile
Eyes are large and expressive
Ears are long and curve inwards
Neck is long and muscular
Back is short and strong
Legs are fine and strong with good joints and defined tendons
Feet are very hard and strong
Traditional ColorsEyes are large and expressive
Ears are long and curve inwards
Neck is long and muscular
Back is short and strong
Legs are fine and strong with good joints and defined tendons
Feet are very hard and strong
لادن
Member
Baluchi
The Baluchi horse is found in parts of Baluchistan and Sind Provinces and districts of Bahawalpur, Dera Ghazi Khan, Muzaffargarh and Multan in Punjab Province, Pakistan. It's colour varies from bay, chestnut or gray. Their uses are pleasure riding, tent pegging and pulling 'tongas'. A medium sized horse with a long neck, fine head and pointed ear tips which touch each other, with good strong legs. In Pakistan, most are light in build but larger than ponies in size. Reminiscent of the Kathiawari of India, the Baluchi has very turned-in ears. Reports have stated that the Baluchi horse is related to the West African Barb through horses of Mali known as Beledougou, or Banamba.
The Baluchi horse is found in parts of Baluchistan and Sind Provinces and districts of Bahawalpur, Dera Ghazi Khan, Muzaffargarh and Multan in Punjab Province, Pakistan. It's colour varies from bay, chestnut or gray. Their uses are pleasure riding, tent pegging and pulling 'tongas'. A medium sized horse with a long neck, fine head and pointed ear tips which touch each other, with good strong legs. In Pakistan, most are light in build but larger than ponies in size. Reminiscent of the Kathiawari of India, the Baluchi has very turned-in ears. Reports have stated that the Baluchi horse is related to the West African Barb through horses of Mali known as Beledougou, or Banamba.
منبع: : www.horse-owners-world.co.uk/breeds
لادن
Member
اسب بلوچي كه هنوز منقرض نشده ولي با اين كارهايي كه ما نسبت به ذخاير باارزش ژنيمون مي‌كنيم دير نيست كه نسلش نابود بشه.
اما خوشبختانه دنيا اين اسبو مي‌شناسه، حتي بيشتر از اسب كرد خودمون، شايد جاي اميدي باشه كه دست كم حالا حالاها نژاد اسب بلوچي پابرجا باشه.
اسب بلوچي اصولاً يه اسب خونسرده و بيشتر فعاليتهاي قدرتي و استقامتي داره تا سرعتي
علی اصفهانی
Active member
نکنه رخش رستم هم از همین نژاد سنگین بوده ؟!
♘امیرحسین♞
♘ مدیریت انجمن اسب ایران ♞
لادن
Member
www.theequinest.com/breeds/baluchi-horse
Horse Owners World - Baluchi
تو اين دوتا سايت حرفي از انقراضشون نزده و نوشته « the Baluchi horse is native to Pakistan» يعني يكي ديگه از نژادهاي ايراني مصادره شده! البته پاكستان هم بخشي از فلات ايرانه و تا يه زماني بخشي از قلمرو ايران بوده گرچه حالا جدا شده،پس زياد فرقي نمي‌كنه
♘امیرحسین♞
♘ مدیریت انجمن اسب ایران ♞
اسب سیستانی با بلوچی فرق میکند.
اون امارها هم کپی شده از یک جای دیگری هستند
اون امارها هم کپی شده از یک جای دیگری هستند
لادن
Member
نشانه‌اي از اسب سيستاني
در 44 کیلومتری شهرستان زابل در 40 سال پیش به توفانی بزرگ شهری از زیر خاک بیرون آورد که سال ساخت آن به 500 پیش از میلاد باز میگردد. شنهای رونده این شهر را به مدت بیش از 2000 سال از دید عموم مخفی نگاه داشته بوده است. در کنار این شهر بنایی چهارگوش به وسعت 2500 متر مربع می باشد که دیدارگاه دینی ایرانیان بوده است که سکوههای بلند آن نشان از اجرای مراسم دینی مردم این منطقه داشته است.
شهر تاريخي دهانه غلامان يا دروازه‌ي بردگان تنها شهر به جاي مانده از دوران هخامنشی می باشد، در حفارى‌ها و ابنيه مكشوفه مصالح به كار رفته اكثراً خشت خام بوده است. طى تحقيقات انجام شده اين شهر در قسمت شمال غرب خود يك معبد داشته كه به صورت چهارگوش بوده و چهار برج ديده بانى دارد. براى ورود به اين بنا فقط يك در، در ضلع جنوبى تعبيه شده است. در قسمت شمال دهنه غلامان باستان شناسان ۱۲۰ اتاق در شمال و شرق و ۱۱۰ اتاق در جنوب، ۱۱ اتاق در جنوب به اندازه هاى ۴۰/۳*۲۰*۵ ديده مى شود. نكته جالب اينكه در اين مكان اشياى سفالى، سنگ هاى آسياب دستى، اشياى كوچك چوبى و استخوان هاى گراز به دست آمده است. نام اصلي اين شهر «شهر زرين» و بعدها به نامهاي «زرك، زركا و زرنج و زرند» ناميده مي شد. گفته مي‌شود چون اين دهانه يكي از راههاي ورودي به فلات ايران بود كه تا دو سده پيش برده فروشان عرب فعاليت تجاري خود را از اين طريق انجام مي دادند، به دهانه غلامان يا دروازه‌ي بردگان معروف شده.
در جريان عمليات كاوش، دو نمونه اثر نقاشي بي‌نظير بر روي ديوارها كشف شد. در نخستين نقاشي شهر صحنه‌اي از شكار است كه طي آن حاكم و يا اميري بر كالسكه مكعب شكل نشسته و كالسكه توسط يك اسب قوي هكيل كشيده مي شود و يك سوار با تير و كمان در حال تعقيب گراز بزرگي است. اين سوار داراي كلاه و يا نوعي تاج قرمز رنگ است. خاطر نشان مي شود كه گراز حيوان بومي منطقه سيستان بوده. اين نقاشي در ارتفاع حدود 90 ساتني متري از كف زمين و در ابعاد 35 ×120 ساتني متري با رنگ سياه بر ديواره يكي از اتاقهاي اين بنا نقش بسته و يا نقاط سفيد و رنگي تزئين شده است. اين نقاشي شباهت زيادي به اثر مهر دايوش بزرگ در شهر تب (Tabes ) در مصر دارد كه هم اكنون اين مهر در موزه بريتانيا نگهداري مي شود.
در دومين نقاشي كشف شده نيز اثري بصورت كنده كاري شده بر بالاي يك درگاهي و زير سقف يك اتاق در ابعاد 50×40 ساتني متر نقش بسته است. در اين تصوير يك اسب روبروي پلكاني ايستاده و پلكان به يك ساختمان منتهي مي شود و انساني بالاي اين پلكان ايستاده است. گفته مي شود كه در بخشهاي ديگري از اتاقها اين ساختمان نيز آثار پراكنده اي از نقاشي به چشم مي خورد كه متاسفانه توسط موريانه ها از بين رفته است. به راستي چند شهر باستاني ديگر ممكن است در زير لايه هاي شن اين منطقه مدفون شده باشند.
اين دو نقاشي به احتمال زياد مي‌تونن اسب سيستاني باشند با توجه به اينكه ذكر هم شده كه كالسكه توسط اسبي قوي‌هيكل كشيده مي‌شه؛ اما من هرچي تو اينترنت گشتم نتونستم لينكي يا عكسي از اين نقاشي‌ها پيدا كنم، كسي مي‌تونه اين نقاشي‌هارو پيدا كنه؟ مي‌تونه سندي باشه براي اسب سيستاني
در 44 کیلومتری شهرستان زابل در 40 سال پیش به توفانی بزرگ شهری از زیر خاک بیرون آورد که سال ساخت آن به 500 پیش از میلاد باز میگردد. شنهای رونده این شهر را به مدت بیش از 2000 سال از دید عموم مخفی نگاه داشته بوده است. در کنار این شهر بنایی چهارگوش به وسعت 2500 متر مربع می باشد که دیدارگاه دینی ایرانیان بوده است که سکوههای بلند آن نشان از اجرای مراسم دینی مردم این منطقه داشته است.
شهر تاريخي دهانه غلامان يا دروازه‌ي بردگان تنها شهر به جاي مانده از دوران هخامنشی می باشد، در حفارى‌ها و ابنيه مكشوفه مصالح به كار رفته اكثراً خشت خام بوده است. طى تحقيقات انجام شده اين شهر در قسمت شمال غرب خود يك معبد داشته كه به صورت چهارگوش بوده و چهار برج ديده بانى دارد. براى ورود به اين بنا فقط يك در، در ضلع جنوبى تعبيه شده است. در قسمت شمال دهنه غلامان باستان شناسان ۱۲۰ اتاق در شمال و شرق و ۱۱۰ اتاق در جنوب، ۱۱ اتاق در جنوب به اندازه هاى ۴۰/۳*۲۰*۵ ديده مى شود. نكته جالب اينكه در اين مكان اشياى سفالى، سنگ هاى آسياب دستى، اشياى كوچك چوبى و استخوان هاى گراز به دست آمده است. نام اصلي اين شهر «شهر زرين» و بعدها به نامهاي «زرك، زركا و زرنج و زرند» ناميده مي شد. گفته مي‌شود چون اين دهانه يكي از راههاي ورودي به فلات ايران بود كه تا دو سده پيش برده فروشان عرب فعاليت تجاري خود را از اين طريق انجام مي دادند، به دهانه غلامان يا دروازه‌ي بردگان معروف شده.
در جريان عمليات كاوش، دو نمونه اثر نقاشي بي‌نظير بر روي ديوارها كشف شد. در نخستين نقاشي شهر صحنه‌اي از شكار است كه طي آن حاكم و يا اميري بر كالسكه مكعب شكل نشسته و كالسكه توسط يك اسب قوي هكيل كشيده مي شود و يك سوار با تير و كمان در حال تعقيب گراز بزرگي است. اين سوار داراي كلاه و يا نوعي تاج قرمز رنگ است. خاطر نشان مي شود كه گراز حيوان بومي منطقه سيستان بوده. اين نقاشي در ارتفاع حدود 90 ساتني متري از كف زمين و در ابعاد 35 ×120 ساتني متري با رنگ سياه بر ديواره يكي از اتاقهاي اين بنا نقش بسته و يا نقاط سفيد و رنگي تزئين شده است. اين نقاشي شباهت زيادي به اثر مهر دايوش بزرگ در شهر تب (Tabes ) در مصر دارد كه هم اكنون اين مهر در موزه بريتانيا نگهداري مي شود.
در دومين نقاشي كشف شده نيز اثري بصورت كنده كاري شده بر بالاي يك درگاهي و زير سقف يك اتاق در ابعاد 50×40 ساتني متر نقش بسته است. در اين تصوير يك اسب روبروي پلكاني ايستاده و پلكان به يك ساختمان منتهي مي شود و انساني بالاي اين پلكان ايستاده است. گفته مي شود كه در بخشهاي ديگري از اتاقها اين ساختمان نيز آثار پراكنده اي از نقاشي به چشم مي خورد كه متاسفانه توسط موريانه ها از بين رفته است. به راستي چند شهر باستاني ديگر ممكن است در زير لايه هاي شن اين منطقه مدفون شده باشند.
اين دو نقاشي به احتمال زياد مي‌تونن اسب سيستاني باشند با توجه به اينكه ذكر هم شده كه كالسكه توسط اسبي قوي‌هيكل كشيده مي‌شه؛ اما من هرچي تو اينترنت گشتم نتونستم لينكي يا عكسي از اين نقاشي‌ها پيدا كنم، كسي مي‌تونه اين نقاشي‌هارو پيدا كنه؟ مي‌تونه سندي باشه براي اسب سيستاني
aghil aliyari
Member
آیا در رابطه با حقیقت خون سرد بودن این نژاد اسپ تحقیقی شده است؟