اسب ترکمن یموت قهرمان مسابقه درساژ

اسب سیلمی ترکمن یموت پرشی، اسبی از نژاد ترکمن تیره یموت است که دارای ویژگی‌های فیزیکی و رفتاری مناسب برای ورزش پرش از مانع باشد و به عنوان یک اسب نر (سیلمی) برای تولید کره اسب‌های با استعداد پرشی استفاده می‌شود.

در اینجا مشخصات کلیدی این نوع اسب آورده شده است:

نژاد و تیره:

• ترکمن: یکی از اصیل‌ترین و قدیمی‌ترین نژادهای اسب در جهان، بومی منطقه ترکمن صحرا (شمال ایران و ترکمنستان).
• یموت: یکی از سه تیره اصلی اسب ترکمن (به همراه آخال تکه و چناران). اسب‌های یموت معمولاً جثه‌ای جمع‌وجورتر و قوی‌تر نسبت به آخال تکه‌ها دارند و به استقامت بالا مشهورند.

ویژگی‌های ظاهری (عمومی اسب ترکمن یموت):

• قد: معمولاً بین 148 تا 158 سانتی‌متر (14.2 تا 15.2 دست).
• سر: صورت کشیده، خشک و ظریف با پیشانی صاف یا کمی محدب، چشم‌های درشت و براق، گوش‌های بلند و نازک.
• گردن: کوتاه‌تر و عضلانی‌تر نسبت به آخال تکه، با زاویه عمودی کمتر نسبت به بدن.
• بدن: بدنی کشیده و عضلانی، سینه باریک اما عمیق، کمر بلند و راست، کپل عضلانی با شیب کم.
• اندام حرکتی: پاهای بلند، خشک و قوی با مفاصل متناسب و تاندون‌های قوی. قلم‌های بلند و سم‌های قوی و نسبتاً کوچک.
• پوست و مو: پوست نازک اما سفت، موهای کوتاه، نازک و ابریشمی با درخشندگی خاص. یال و دم کم‌پشت و کوتاه.
• رنگ: رنگ‌های رایج شامل نیله (طوسی)، کهر تیره (گوکلان کهر)، سمند، کرنگ و طلایی است.

ویژگی‌های عملکردی و رفتاری مرتبط با پرش:

• قدرت و چابکی: اسب‌های یموت به دلیل ساختار بدنی قوی و عضلانی، از قدرت و چابکی مناسبی برخوردارند که برای پرش از موانع ضروری است.
• استقامت: استقامت بالای این نژاد به آن‌ها کمک می‌کند تا در طول تمرینات و مسابقات پرش عملکرد خوبی داشته باشند.
• حرکت: حرکت نرم و با تعلیق مناسب، همراه با گام‌های قوی و منظم، به اسب در هنگام پرش تعادل و کنترل می‌دهد. به طور خاص، اسب یموت بخلق‌های کوتاه‌تری نسبت به آخال تکه دارد که می‌تواند برای پرش مناسب باشد.
• هوش و آموزش‌پذیری: اسب‌های ترکمن عموماً باهوش و آموزش‌پذیر هستند و به خوبی برای ورزش‌های مختلف از جمله پرش تربیت می‌شوند.
• شجاعت و اعتماد به نفس: یک اسب پرشی خوب باید شجاع باشد و با اعتماد به نفس به موانع نزدیک شود.

مشخصات کلی اسب پرشی ترکمن:

1. ویژگی‌های ظاهری:

   • قد (بلندی جدوگاه): ۱۴۵ تا ۱۶۰ سانتیمتر (متوسط ۱۵۰–۱۵۵ سانتیمتر).

   • وزن: ۴۰۰ تا ۵۰۰ کیلوگرم.

   • بدن: باریک، عضلانی و کشیده با کمر کوتاه و کپل قوی.

   • پاها: بلند، خشک (بدون موی زائد) و با مفاصل محکم.

   • سر: ظریف با پیشانی صاف و چشم‌های درشت.

   • گردن: بلند و افراشته (مثل "گردن قو").

   • پوست و مو: پوست نازک با موهای کوتاه و ابریشمی، گاه با درخشش طلایی یا نقرهای (مخصوص نژاد آخال تکه).

ویژگی‌های فیزیکی اسب ترکمن (به طور خاص آخال تکه) مناسب برای کورس:

• بدن لاغر و ورزیده: ساختار بدنی آن‌ها کشیده، باریک و عضلانی است که به چابکی و سرعت آن‌ها کمک می‌کند.
• پاهای بلند و باریک: پاهای بلند با تاندون‌های برجسته، گام‌های بلند و کارآمد را در هنگام تاخت فراهم می‌کند.
• وزن سبک: در مقایسه با بسیاری از نژادهای غربی، اسب ترکمن وزن کمتری دارد که می‌تواند در مسابقات سرعتی یک مزیت باشد.
• سینه عمیق: قفسه سینه عمیق فضای کافی برای قلب و ریه‌ها فراهم می‌کند که برای استقامت در مسافت‌های طولانی مسابقه حیاتی است.
• نیمرخ سر نسبتاً صاف: برخلاف نیمرخ مقعر (دیش) که در اسب عربی دیده می‌شود، نیمرخ سر اسب ترکمن معمولاً صاف‌تر است که اغلب در نژادهای پرورش یافته برای سرعت دیده می‌شود.
• سم‌های سخت: سم‌های آن‌ها معمولاً سخت و مقاوم است که برای پیمودن مسافت‌های طولانی در زمین‌های مختلف، از جمله مسیرهای مسابقه، مناسب است.
• شانه‌های شیب‌دار: شانه‌های شیب‌دار به گام‌های بلندتر و حرکت راحت‌تر کمک می‌کند.