علی واحدی
Active member
باید کمی به عقب برگردیم. در ایران و شاید خیلی از کشورهای جهان سوارکاری از ارتش وارد جامعه شده وبصورت ورزش سوارکاری درآمده است. در ارتش ما سواره نظام داشته ایم که هر کدام دارای درجه بودند مثلا سروان سوار فلانی یا سرهنگ سوار فلانی. پس بخاطر نظم و انظباطی که در ارتش وجود داشته الزاما باید به جامعه سوارکاری فعلی نیز انتقال یافته باشد.
در ابتدا باید هدفتان از سوارکاری را برای خودتان کاملا روشن نمایید و در جلسه اول به مربیتان بگویید(به طور حتم یک مربی مجرب خود این سوال را از شما خواهد پرسید)حال برای فعالیت در رشته سوارکاری یک فرد باید دارای فاکتورهایی خاص باشد.ما از نظر علم روانشناسی و فکر دو دسته اشخاص داریم1- پارالل یا موازی 2- سری. افراد پارالل افرادی هستند که در آن واحد میتوانند به چند موضوع مختلف فکر نمایند. مثلا هم بنویسند و هم با دوستشان حرف بزنند و یا هم رانندگی کنند و هم به موسیقی گوش کنند و هم با موبایل صحبت نمایند و هم به علائم راهنمایی و رانندگی توجه داشته باشند.افراد سری افرادی هستند که این قابلیت را ندارند و مثلا موقع رانندگی نمیتوانند با فرد دیگری سخن بگویند و حتما باید روی یک نکته خاص تمرکز کنند. افراد پارالل شرایط بهتری برای سوارکاری دارند چون در آن واحد باید سخن مربی را بشنوند و آنرا اجرا نمایند و هم به اسبشان تمرکز داشته باشند و هم نرمشها را انجام دهند و... و در میدان مسابقه در آن واحد بتوانند بین چند گزینه بهترین را انتخاب کنند. افراد سری برای ورزشهایی مثل شطرنج و تیر اندازی و بیلییارد و ... مناسبترند. از نظر توانایی جسمی و روحی مربی مجربیکه(به مبحث انتخاب مربی مجرب مراجعه فرمایید) تستهایی وجود دارد که در همان جلسه اول مربی از شما گرفته و به شما میگوید که شرایط سوارکاری را دارید یا خیر و یا اگر دارید در چه سطحی و در چه رشته ای از رشته های سواره(اگر بدون تستهای آمادگی جسمانی و .... به شما گفت شما چنین و چنان میشوید در مربیگری وی شک کنید و بدانید که فقط میخواهد از شما بابت 10 جلسه غیر مفید درآمدی داشته باشد).حال با توجه کامل به مسائل بالا وقتی بعنوان شاگرد انتخاب شدید:
1- پس اصولا یک شاگرد خوب باید با نظم و ترتیب بوده و الزاما از تربیت صحیح برخوردار باشد.
2- یک شاگرد خوب باید کاملا وقت شناس و ON TIME باشد.
3- یک شاگرد خوب بایستی پس از انتخاب یک مربی کارآزموده کاملا به او اعتماد کرده و خود را بدست او بسپارد.
4- یک شاگرد خوب باید فقط سواری کرده و از حاشیه خوداری نماید و راجع به شاگردان دیگر و مخصوصا مربیان
باشگاه به هیچ عنوان انتقاد نکرده و فقط به هدف خود فکر نماید.
5- یک شاگرد خوب باید بداند که پس از 2 سال زحمت و تلاش بیوقفه تازه میتواند به خود فقط لقب سوارکار بدهد.
البته استثنا وجود دارد. بوده اند کسانیکه 6 الی 1 سال سوارکاری پا به مسابقه شده و سواری زیبایی هم به نمایش گذاشته اند.
6- یک شاگرد خوب همیشه موظف است که حد خود را با مربی خویش حفظ کرده و جلو ایشان کاملا باتواضع و
باتربیت و افتاده باشد. چون مربی وی تجربه هایی که سخت بدست آمده اند و یا حتی با بروز صدمات جدی به او وارد شده است را در
ایران میتوان گفت مجانی در اختیار شما میگذارد.
7- یک شاگرد خوب باید با ظاهری کاملا آراسته و با لباس کامل سوارکاری(شلوار.گتر و بوت و یا چکمه و کلاه
سوارکاری) در کلاس حضور یابد.
8- یک شاگرد خوب همواره باید کنجکاو بوده و تا میتواند(در همان سطحی که میباشد)از مربی سوال نماید.
9- یک شاگرد خوب بایستی در کلاس کاملا ساکت بوده و برای سوال دست خود را بالاببرد و اگر مربی تشخیص داد
سوال را مطرح نماید و در غیر اینصورت باید بعد از اتمام کلاس سوالش را بپرسد(به قول مرحوم نشاطی سر کلاس فقط
باید صدای دست و پا و نفس اسب بیاید و لاغیر).
10- یک شاگرد خوب باید در صورت اشتباه تنبیه ازطرف استاد را پذیرفته و سریعا انجام دهد.
11- یک شاگرد خوب هیچکاه نباید بخود غره شود و بدیگران فخر بفروشد که همانا
ضعف خودش را میرساند.
12- یک شاگرد خوب باید کاملا بپذیرد که حداقل5 سال شاگرد است که هر روز پیشرفت میکند و از 5 سال به بعد
درجه میگیرد(مثل ارتش) و ممکن است بعد از 5 سال رایدر شود(رایدر هنوز هم شاگرد ترینر
یا مربی است)
13- یک شاگرد خوب باید خودش اسبش را تیمار کرده و زین و دهنه نموده و پس از سواری نیز خودش اسب را
خشک کرده و دست و پایش را آب گرفته و تیمار کرده و در بکس قرار دهد.
14- یک شاگرد خوب باید با تمام پرسنل باشگاه رابطه خوب و دوستانه ای داشته باشد.
15- یک شاگرد خوب همواره باید میل به رقابت سالم داشته و سعی کند که از شاگردان هم سطحش بهتر باشد.
فعلا دیگر چیزی به ذهنم نمیرسد ممکن است در روزهای آینده اضافه نمایم ولی به یاد داشته باشیم که ما همیشه شاگرد هستیم و هیچکس نمیتواند بگوید من در سوارکاری همه چیز را میدانم و استاد کاملم.
بقول آقای پل شکوموله (((زمانی میتوانید بگویید من در سوارکاری کاملم که دنیا را از دریچه چشم اسب ببینید))).
در ابتدا باید هدفتان از سوارکاری را برای خودتان کاملا روشن نمایید و در جلسه اول به مربیتان بگویید(به طور حتم یک مربی مجرب خود این سوال را از شما خواهد پرسید)حال برای فعالیت در رشته سوارکاری یک فرد باید دارای فاکتورهایی خاص باشد.ما از نظر علم روانشناسی و فکر دو دسته اشخاص داریم1- پارالل یا موازی 2- سری. افراد پارالل افرادی هستند که در آن واحد میتوانند به چند موضوع مختلف فکر نمایند. مثلا هم بنویسند و هم با دوستشان حرف بزنند و یا هم رانندگی کنند و هم به موسیقی گوش کنند و هم با موبایل صحبت نمایند و هم به علائم راهنمایی و رانندگی توجه داشته باشند.افراد سری افرادی هستند که این قابلیت را ندارند و مثلا موقع رانندگی نمیتوانند با فرد دیگری سخن بگویند و حتما باید روی یک نکته خاص تمرکز کنند. افراد پارالل شرایط بهتری برای سوارکاری دارند چون در آن واحد باید سخن مربی را بشنوند و آنرا اجرا نمایند و هم به اسبشان تمرکز داشته باشند و هم نرمشها را انجام دهند و... و در میدان مسابقه در آن واحد بتوانند بین چند گزینه بهترین را انتخاب کنند. افراد سری برای ورزشهایی مثل شطرنج و تیر اندازی و بیلییارد و ... مناسبترند. از نظر توانایی جسمی و روحی مربی مجربیکه(به مبحث انتخاب مربی مجرب مراجعه فرمایید) تستهایی وجود دارد که در همان جلسه اول مربی از شما گرفته و به شما میگوید که شرایط سوارکاری را دارید یا خیر و یا اگر دارید در چه سطحی و در چه رشته ای از رشته های سواره(اگر بدون تستهای آمادگی جسمانی و .... به شما گفت شما چنین و چنان میشوید در مربیگری وی شک کنید و بدانید که فقط میخواهد از شما بابت 10 جلسه غیر مفید درآمدی داشته باشد).حال با توجه کامل به مسائل بالا وقتی بعنوان شاگرد انتخاب شدید:
1- پس اصولا یک شاگرد خوب باید با نظم و ترتیب بوده و الزاما از تربیت صحیح برخوردار باشد.
2- یک شاگرد خوب باید کاملا وقت شناس و ON TIME باشد.
3- یک شاگرد خوب بایستی پس از انتخاب یک مربی کارآزموده کاملا به او اعتماد کرده و خود را بدست او بسپارد.
4- یک شاگرد خوب باید فقط سواری کرده و از حاشیه خوداری نماید و راجع به شاگردان دیگر و مخصوصا مربیان
باشگاه به هیچ عنوان انتقاد نکرده و فقط به هدف خود فکر نماید.
5- یک شاگرد خوب باید بداند که پس از 2 سال زحمت و تلاش بیوقفه تازه میتواند به خود فقط لقب سوارکار بدهد.
البته استثنا وجود دارد. بوده اند کسانیکه 6 الی 1 سال سوارکاری پا به مسابقه شده و سواری زیبایی هم به نمایش گذاشته اند.
6- یک شاگرد خوب همیشه موظف است که حد خود را با مربی خویش حفظ کرده و جلو ایشان کاملا باتواضع و
باتربیت و افتاده باشد. چون مربی وی تجربه هایی که سخت بدست آمده اند و یا حتی با بروز صدمات جدی به او وارد شده است را در
ایران میتوان گفت مجانی در اختیار شما میگذارد.
7- یک شاگرد خوب باید با ظاهری کاملا آراسته و با لباس کامل سوارکاری(شلوار.گتر و بوت و یا چکمه و کلاه
سوارکاری) در کلاس حضور یابد.
8- یک شاگرد خوب همواره باید کنجکاو بوده و تا میتواند(در همان سطحی که میباشد)از مربی سوال نماید.
9- یک شاگرد خوب بایستی در کلاس کاملا ساکت بوده و برای سوال دست خود را بالاببرد و اگر مربی تشخیص داد
سوال را مطرح نماید و در غیر اینصورت باید بعد از اتمام کلاس سوالش را بپرسد(به قول مرحوم نشاطی سر کلاس فقط
باید صدای دست و پا و نفس اسب بیاید و لاغیر).
10- یک شاگرد خوب باید در صورت اشتباه تنبیه ازطرف استاد را پذیرفته و سریعا انجام دهد.
11- یک شاگرد خوب هیچکاه نباید بخود غره شود و بدیگران فخر بفروشد که همانا
ضعف خودش را میرساند.
12- یک شاگرد خوب باید کاملا بپذیرد که حداقل5 سال شاگرد است که هر روز پیشرفت میکند و از 5 سال به بعد
درجه میگیرد(مثل ارتش) و ممکن است بعد از 5 سال رایدر شود(رایدر هنوز هم شاگرد ترینر
یا مربی است)
13- یک شاگرد خوب باید خودش اسبش را تیمار کرده و زین و دهنه نموده و پس از سواری نیز خودش اسب را
خشک کرده و دست و پایش را آب گرفته و تیمار کرده و در بکس قرار دهد.
14- یک شاگرد خوب باید با تمام پرسنل باشگاه رابطه خوب و دوستانه ای داشته باشد.
15- یک شاگرد خوب همواره باید میل به رقابت سالم داشته و سعی کند که از شاگردان هم سطحش بهتر باشد.
فعلا دیگر چیزی به ذهنم نمیرسد ممکن است در روزهای آینده اضافه نمایم ولی به یاد داشته باشیم که ما همیشه شاگرد هستیم و هیچکس نمیتواند بگوید من در سوارکاری همه چیز را میدانم و استاد کاملم.
بقول آقای پل شکوموله (((زمانی میتوانید بگویید من در سوارکاری کاملم که دنیا را از دریچه چشم اسب ببینید))).