با عشق بخوانید...

[نفس]

همیشه همینگونه بوده است
و به کدام هستی چوب حراج زده ای؟؟
چکه های یورتمه بر لبانم خشک شده
و صیقل نخورده ،برقش همه گیر است
دنیا را چگونه باید دید
...

 

[نفس]

حرف نداشته ام،
ارزانی تمام داشته هایت
شاید رسم اینچنین است
که جا پای نعل ها گذاشت و رفت
به سوی یک تاخت
گاهی باید گریخت
با سرعت تمام
...

 

[نفس]

دیرزی ترین سلولم را دیروز دیدم،
چقدر جوان،
چه محکم،
و اگر تو را به نجابت یک اسب فرابخوانم،
به طفولیت دریاچه های آبی پی خواهم برد
...

 

[نفس]

می توانی یال هایم را بگیری،
اما با بال هایم چه خواهی کرد؟
من همیشه پرواز را می دانم،
اگر بخواهم.

 

[نفس]

برای پرنده ها دانه می پاشم،
و به اسب ها لبخند می زنم.
دانش آموزانم را از بالای سرسره هل می دهم،
و بیشتر از همه ی آنها،
خودم لذت می برم!

 

[نفس]

هنوز به خاطر دارم
که به سادگی یال هایت در حضور باد،
می آشفتم،
در حضور تو.
و خدا می داند،
که من عاشق بر آشفتنم!

 

[نفس]

سپیده می زند،
رنگ باخته تر از یک پرستوی مهاجر در آغاز زمستان،
صورتم ستاره می زند.
نعل هایم بی وزنی می گیرند،
و تو در من آغاز می شوی
...

 

[نفس]

بوی گرد و خاکی که بر آن آب پاشیده ام،
عطر عجیبی دارد،
و مرا می فریبد که دوباره زین را به میان بیاورم
...

 

[نفس]

قامتت را ستوده ام،
و تو چگونه در باکس ها جا نمی شوی؟
قصر رویایی زمینی ام را تصاحب کن
این کمترین است
...

 

[نفس]

هرگز نمی گویم که ناگفته ای نداری،
اما سهم من از گفته هایت اشگ و لبخند نیست،
سهم من شنیدنی ترین شیهه هاییست
که تا کنون نکشیدی
...

 

[نفس]

مغزم نم نم ،
نم می کشد!
وقتی شبنم بارانی ترین روزهایت را می چشم.
سوپاپ ها نا متعادل،
و یارای مقابله ات نیست،
حتی با چند اسب بخار!

 

[نفس]

خواب را وقتی از موانع پریدی،
به یک مهمانی با شاپرک های باغ بهشت
تعبیر کردم.
بیداری ام را دیگر باید در خواب دید!

 

[نفس]

سحرگاه طلوع باران بود
خستگی هایم قد می کشیدند
کجایید شبانه هایم؟
دلم برای کورسوترین سواری اندیشه تنگ است
...

 

[نفس]

دیر یا زود ،
گم می کنیم.
و من امیدوارم باورمان نرود
از دست
از ذهن
از قلب.
من کره های کوچکی را دیده ام
که هویج را تصاحب نمی کنند،
به هر قیمتی
...

 

[نفس]

شمع ها را روشن می کنم،
رو به پله های بزرگ
و با یک مشت ابر دلسوخته
آسمان را به تاختی فرا می خوانم
که پروانه بارانی ترین ثانیه ی سال را تجربه کند
...

 

[علی اصفهانی]

اینجا میشه ما هم شعر اسبی بنویسیم یا تاپیک انحصاری نفس است ؟:coolsmiley02:

 

[نفس]

اینجا میشه ما هم شعر اسبی بنویسیم یا تاپیک انحصاری نفس است ؟:coolsmiley02:

خواهش میکنم آقای اصفهانی.
متعلق به همه دوستان در انجمن هست.
استفاده میکنیم.:smilingsmiley:

 

[نفس]

دلم آنقدر گرفته که خدا می داند،
حجم گیسو نگران است
و من
در پس پرده ی تکرار نفس
می گریم...
آه ایکاش که عشق
ناگهان رم نکند
وین بهشت ابدی را که تبلور کرده است
چون جهنم نکند
آه ایکاش...

 

[نفس]

سکوت که می کنم
کر می شوم
از شیهه های نهفته ام.
و نمی دانم روحت
از چوب کدامین حماقت زخمیست ؟
مرا یادت هست؟
هنوز هم نفسم بوی کودکی یک شبنم صبحگاهی می دهد
مرا یادت هست؟

 

[نفس]

جام سرسپردگی هایم
لبریز است
به یک اسب،
زیر لب نجوا می کنم
فضای باکس برای نگاه هایم تنگ است
مرا رها کنید
بی درنگ
در پادوک،
...