با عشق بخوانید...
- شروع کننده موضوع نفس
- تاریخ شروع
از روشنای صبح که بیدار می شوی
تازه شبیه عمق شب تار می شوی
انگار خواب زمین در وجود توست
هر صبحگاه خسته که بیدار می شوی
دست تو نیست،رخوت دیرین چه ظالم است
هر روز هم اسیر،چه بسیار می شوی
در برکه بین، غل و زنجیر مثل این
نیلوفران آبی تبدار می شوی
ای چشم ساحل دریای تو کجاست؟
آیا همیشه خیس پدیدار می شوی؟
تخمین نمی زنم که تو سالم گذر کنی
هرگز بعید نیست،تو بیمار می شوی
بر یال آتش تو چه رازی نهفته است؟
آیا چگونه محرم اسرار می شوی؟
چرخیدنت میان هوا و زمین و ابر
شعریست عاشقانه، چو دلدار می شوی
با تاخت هم گذر بکنی سهم می برم
مهمان شعر من این بار می شوی؟
تا جان نگیری از غزلم رد نمی شوی
با روح من لبالب دیدار می شوی
قربانی شکوه سر دار می شوم
ای عشق،تا همیشه تو تکرار می شوی؟
تازه شبیه عمق شب تار می شوی
انگار خواب زمین در وجود توست
هر صبحگاه خسته که بیدار می شوی
دست تو نیست،رخوت دیرین چه ظالم است
هر روز هم اسیر،چه بسیار می شوی
در برکه بین، غل و زنجیر مثل این
نیلوفران آبی تبدار می شوی
ای چشم ساحل دریای تو کجاست؟
آیا همیشه خیس پدیدار می شوی؟
تخمین نمی زنم که تو سالم گذر کنی
هرگز بعید نیست،تو بیمار می شوی
بر یال آتش تو چه رازی نهفته است؟
آیا چگونه محرم اسرار می شوی؟
چرخیدنت میان هوا و زمین و ابر
شعریست عاشقانه، چو دلدار می شوی
با تاخت هم گذر بکنی سهم می برم
مهمان شعر من این بار می شوی؟
تا جان نگیری از غزلم رد نمی شوی
با روح من لبالب دیدار می شوی
قربانی شکوه سر دار می شوم
ای عشق،تا همیشه تو تکرار می شوی؟
آخرین ویرایش:
در واپسین نگاه تو پنهان نمی شوم
درگیر ابرهای وحشی گریان نمی شوم
شب بود یا نفس صبح تازه بود
گفتم چو مادیان خرامان نمی شوم
لرزش کجا و دست کجا و دلم کجا
دیگر گذشت،بیدم و لرزان نمی شوم
شبنم ترین طراوت آن بوته ی گل است
آنچه بخاطرش یخ و بی جان نمی شوم
هرچند حجم قاب مرا له نکرده بود
اما به در از این تله آسان نمی شوم
با اینهمه علامت و "ممنوع نیست" ها
در سرزمین چشم تو حیران نمی شوم
من دوست دارم آفتاب غزلگونه تو را
هرگز نگفته ام به تو: انسان نمی شوم؟!
درگیر ابرهای وحشی گریان نمی شوم
شب بود یا نفس صبح تازه بود
گفتم چو مادیان خرامان نمی شوم
لرزش کجا و دست کجا و دلم کجا
دیگر گذشت،بیدم و لرزان نمی شوم
شبنم ترین طراوت آن بوته ی گل است
آنچه بخاطرش یخ و بی جان نمی شوم
هرچند حجم قاب مرا له نکرده بود
اما به در از این تله آسان نمی شوم
با اینهمه علامت و "ممنوع نیست" ها
در سرزمین چشم تو حیران نمی شوم
من دوست دارم آفتاب غزلگونه تو را
هرگز نگفته ام به تو: انسان نمی شوم؟!
آخرین ویرایش:
این غزلم هنوز کامل نیست، و به کمی ویرایش هم نیاز داره،
اما بنا به دلایلی تصمیم گرفتم امشب بگذارمش.
انگار بین دغدغه ها گیر کرده ام
آیا منم که اینهمه تغییر کرده ام؟
از انحنای خط لبت محو می شوم
خود را به چشم های تو زنجیر کرده ام
قلب تو را که معجزه ی قرن حاضر است
صدها هزار مرتبه تقدیر کرده ام
آری تو کیمیای منی،هرچه غیر توست
آن را به نام فاجعه تعبیر کرده ام
امروز پشت قامت یک بغض مانده ام
این بار اول است که تاخیر کرده ام
مرزی نبود بین من و رعد و برق تا_
باران زد و میان پلی گیر کرده ام
اینک هوای عاشقی ام تازه می شود
من عشق را به نام "تو" تفسیر کرده ام
دل خوش کنم به اینکه مرا بی تو زندگی ست؟
نه ، من هوای یار نفس گیر کرده ام
گرم است شانه های سترگت اگر چه در_
درک حرارت تو کمی دیر کرده ام
...
اما بنا به دلایلی تصمیم گرفتم امشب بگذارمش.
انگار بین دغدغه ها گیر کرده ام
آیا منم که اینهمه تغییر کرده ام؟
از انحنای خط لبت محو می شوم
خود را به چشم های تو زنجیر کرده ام
قلب تو را که معجزه ی قرن حاضر است
صدها هزار مرتبه تقدیر کرده ام
آری تو کیمیای منی،هرچه غیر توست
آن را به نام فاجعه تعبیر کرده ام
امروز پشت قامت یک بغض مانده ام
این بار اول است که تاخیر کرده ام
مرزی نبود بین من و رعد و برق تا_
باران زد و میان پلی گیر کرده ام
اینک هوای عاشقی ام تازه می شود
من عشق را به نام "تو" تفسیر کرده ام
دل خوش کنم به اینکه مرا بی تو زندگی ست؟
نه ، من هوای یار نفس گیر کرده ام
گرم است شانه های سترگت اگر چه در_
درک حرارت تو کمی دیر کرده ام
...
خیلی ممنون که احساساتتون رو با این طراوت بیان کردید.
منتظر دیگر اشعار زیبای شما هستیم.
جایش بود از خوشحالی بمیرم
و اینکه هنوز زنده ام،
شاید برای باز هم دیدن توست.
2سال پیش تو را لمس کردم
و امشب سلولهایم دوباره تو را ملاقات کردند،شیدا
برای دیدنت چه بی تاب بودم
و انگار هم اکنون شعله ور شده ام
بر روی زین جایش بود به آسمانها راه می یافتم
اما،
تو عشق زمینی منی،
بی تو به آسمان هم نخواهم رفت!
جایش بود ...
و اینکه هنوز زنده ام،
شاید برای باز هم دیدن توست.
2سال پیش تو را لمس کردم
و امشب سلولهایم دوباره تو را ملاقات کردند،شیدا
برای دیدنت چه بی تاب بودم
و انگار هم اکنون شعله ور شده ام
بر روی زین جایش بود به آسمانها راه می یافتم
اما،
تو عشق زمینی منی،
بی تو به آسمان هم نخواهم رفت!
جایش بود ...