با عشق بخوانید...
- شروع کننده موضوع نفس
- تاریخ شروع
44.
می شود حدس زد
آغاز دیدار را:
من جیغ
تو شیهه
دلم برای بنفش ترین جیغها تنگ شده!
و کاش برای اولین بار یک گاز کوچک...
یادگاری دردناک و دوست داشتنی
آه،میبینمت
بزودی
گله مندی ات به جاست
با این همه ادعا
باید دست کم روزی هزار بار بوسه بارانت میکردم
اما
مشغله هایم هم باور کن وامدار تواند
از خوابهای اسبی ام بگیر
تا آرزوهای دست یافتنی در روزهایی نزدیک
تا کتابهایی که میخوانم ،
و ظرفهایی که میشورم،
و طعم آشپزیهای روزانه ام!!!
رد پای تو کم نیست
و من به پاس یاد تو
ترانه ای از یالها از بر میکنم،
هر شب
با هر شهاب بیقرار
و روزها،
هر ثانیه خود را برای دیدارت می آرایم
برای nمین بار
دوستت دارم شیدا
می شود حدس زد
آغاز دیدار را:
من جیغ
تو شیهه
دلم برای بنفش ترین جیغها تنگ شده!
و کاش برای اولین بار یک گاز کوچک...
یادگاری دردناک و دوست داشتنی
آه،میبینمت
بزودی
گله مندی ات به جاست
با این همه ادعا
باید دست کم روزی هزار بار بوسه بارانت میکردم
اما
مشغله هایم هم باور کن وامدار تواند
از خوابهای اسبی ام بگیر
تا آرزوهای دست یافتنی در روزهایی نزدیک
تا کتابهایی که میخوانم ،
و ظرفهایی که میشورم،
و طعم آشپزیهای روزانه ام!!!
رد پای تو کم نیست
و من به پاس یاد تو
ترانه ای از یالها از بر میکنم،
هر شب
با هر شهاب بیقرار
و روزها،
هر ثانیه خود را برای دیدارت می آرایم
برای nمین بار
دوستت دارم شیدا
آخرین ویرایش:
45.
اگر اسب نبودی
پیش از این میدیدمت
چه سخت که جرم تو اسب بودن است و بس!
برای اولین بار آرزو میکنم:
ایکاش یک اسب بودم...
عطش عطش سهم من
نفسٍ "نفس" سهم تو
و این سهام عدالت را چه کسی بین ما تقسیم خواهد کرد؟!
مادرم میگفت:
"تو باید در طویله بخوابی"
و شیرین تر از این جمله نیافتم
مزه مزه کردنش هم صفایی کمتر از یک یورتمه ندارد
و چه خوب
که اسبی بودنم را باور کرد
مرا همین بس
که هنوز دعایم میکند
و به جان شیدا،
روزی فرا میرسد که با او به استقبالت می آیم
اگر اسب نبودی
پیش از این میدیدمت
چه سخت که جرم تو اسب بودن است و بس!
برای اولین بار آرزو میکنم:
ایکاش یک اسب بودم...
عطش عطش سهم من
نفسٍ "نفس" سهم تو
و این سهام عدالت را چه کسی بین ما تقسیم خواهد کرد؟!
مادرم میگفت:
"تو باید در طویله بخوابی"
و شیرین تر از این جمله نیافتم
مزه مزه کردنش هم صفایی کمتر از یک یورتمه ندارد
و چه خوب
که اسبی بودنم را باور کرد
مرا همین بس
که هنوز دعایم میکند
و به جان شیدا،
روزی فرا میرسد که با او به استقبالت می آیم
آخرین ویرایش:
46.
شاعرانه ترین قدم ها
متبلور نیازی بیش نیستند
و آن فقط تویی
این را به حرمت اولین سواری ات میگویم
چه سربلند بودم
و تو
زمین نزدی مرا
سپاس
زندگی بیش از این نیست
که گاهی در تلاطم تو خیره شوم
و به دوردستهای نگاهت چشم بدوزم،
من در این بیکران کیمیای محبت می یابم
و لطافتهایی به پاکی نگاههای اسبی ات
آه اگر غرق نشوم چه کنم؟؟؟
به سادگی یک قطره غرقم کن
وه چه دلنشین و دلچسب
با این یال و کوپال
حال من بهتر از این نمی شود
رسم دلبری را کجا چنین آموختی؟
که امان را میبری
و "نفس " را میکشی،
به دارهای اسبی!
دارهای اسبی
دوست دارمتان!!!
شاعرانه ترین قدم ها
متبلور نیازی بیش نیستند
و آن فقط تویی
این را به حرمت اولین سواری ات میگویم
چه سربلند بودم
و تو
زمین نزدی مرا
سپاس
زندگی بیش از این نیست
که گاهی در تلاطم تو خیره شوم
و به دوردستهای نگاهت چشم بدوزم،
من در این بیکران کیمیای محبت می یابم
و لطافتهایی به پاکی نگاههای اسبی ات
آه اگر غرق نشوم چه کنم؟؟؟
به سادگی یک قطره غرقم کن
وه چه دلنشین و دلچسب
با این یال و کوپال
حال من بهتر از این نمی شود
رسم دلبری را کجا چنین آموختی؟
که امان را میبری
و "نفس " را میکشی،
به دارهای اسبی!
دارهای اسبی
دوست دارمتان!!!
آخرین ویرایش:
47.
وای اگر پایان بگیرد رسم هجر
با چه رویی در برت ظاهر شوم؟؟؟
با کدامین طرز لبخند از دلت بیرون کنم
روزهای بی "قراری"،
بی "سواری"
لحظه هایی که فقط دارند از آن روزها
خاطراتی "یادگاری"
با تمام نقشه هام اما دلم
نقش زیبای تو را هر شب میان غصه میبیند که یا
نقش بر آب
یا چو آبی در پناه آفتاب!
خنده های تلخ زیباتر از این هم میشود؟؟؟
یا ژکوند لبخندهای دائمم
"آه اگر راهی به دریاییم بود..."(فروغ فرخزاد)
اگر سوارکاری چه پرواییم بود!!!
وای اگر پایان بگیرد رسم هجر
با چه رویی در برت ظاهر شوم؟؟؟
با کدامین طرز لبخند از دلت بیرون کنم
روزهای بی "قراری"،
بی "سواری"
لحظه هایی که فقط دارند از آن روزها
خاطراتی "یادگاری"
با تمام نقشه هام اما دلم
نقش زیبای تو را هر شب میان غصه میبیند که یا
نقش بر آب
یا چو آبی در پناه آفتاب!
خنده های تلخ زیباتر از این هم میشود؟؟؟
یا ژکوند لبخندهای دائمم
"آه اگر راهی به دریاییم بود..."(فروغ فرخزاد)
اگر سوارکاری چه پرواییم بود!!!
آخرین ویرایش:
48.
نقره فام از آسمانت کام من
یک تامل میکشاند راه شیری را به دامان تو زود
وه،
تماشایی ترین دیدار را تخمین زدم
از زمین تا آسمان
با 2 دنیا از ستاره که همی چشمک زنان
چشم ها بر آستانت دوختند
بعد دیدم در تب دیدار دوم مثل من می سوختند
نقره داغ شیهه هایت باز مُرد
غنچه ای شاداب هم گر بود ،
با هجران تلخ تو فسرد
...
نقره فام از آسمانت کام من
یک تامل میکشاند راه شیری را به دامان تو زود
وه،
تماشایی ترین دیدار را تخمین زدم
از زمین تا آسمان
با 2 دنیا از ستاره که همی چشمک زنان
چشم ها بر آستانت دوختند
بعد دیدم در تب دیدار دوم مثل من می سوختند
نقره داغ شیهه هایت باز مُرد
غنچه ای شاداب هم گر بود ،
با هجران تلخ تو فسرد
...
آخرین ویرایش:
از مرضیه عزیز و جناب ناشناس ممنون که کلاه به این گشادی سر بنده گذاشتند!!!
از انجمن شعر دوستان اسبی به شاعرهای عزیز و دوست داشتنی انجمن:
"نفس" شعر بدون تب یاران بر باد!
از همین بیت به دلهای عزیزان فریاد!
باز یاریگر اشعار من اینجا باشید!
باز با عشق،صمیمانه بیایید و با ما باشید!
سپاسی به بلندای روح لطیفتان
از انجمن شعر دوستان اسبی به شاعرهای عزیز و دوست داشتنی انجمن:
"نفس" شعر بدون تب یاران بر باد!
از همین بیت به دلهای عزیزان فریاد!
باز یاریگر اشعار من اینجا باشید!
باز با عشق،صمیمانه بیایید و با ما باشید!
سپاسی به بلندای روح لطیفتان
غروب آخرین هرگز از خاطرم نخواهد رفت
تو با زبان بی زبانی
تو با نگاه بی کلامی
فریادهای درد و رنج سر دادی و ما
در اوج لذت و وجد
می تاختیم بی مروت
ای کاش فردایی نبود
تا وجدان ما بیدارشود
که مرگ "باران" ملیح
هرگز از درد جسمش ناشی نبود
او از زخمه ی نامهربانی جان سپرد
آری او .........
از زخمه ی نا مهربانی جان سپرد
تو با زبان بی زبانی
تو با نگاه بی کلامی
فریادهای درد و رنج سر دادی و ما
در اوج لذت و وجد
می تاختیم بی مروت
ای کاش فردایی نبود
تا وجدان ما بیدارشود
که مرگ "باران" ملیح
هرگز از درد جسمش ناشی نبود
او از زخمه ی نامهربانی جان سپرد
آری او .........
از زخمه ی نا مهربانی جان سپرد
53.
امروز را هرگز فراموش نخواهم کرد
بی گمان تو هم دچار شدی
و من هم که عاشق این خیابانهای دوطرفه ام!!!
از کجا بگویم؟
سقوطی بی دردسر(!)یا لذت اولین پرواز بر فراز مانژ؟!
خالی از لطف نبودنش را کتمان نمیشود کرد
و انگار خوشم هم آمد!
یا جیغهای بنفشی که او را به ظاهر می آزرد!
که البته،
باور نمیکنم او از من و تو دلگیر باشد "سوزان"
خوش خیالی ام روزی کار دستم میدهد!
آه،اگر نمی افتادم محال بود کیفور شوم
شادی ام را از ستاره هایی که به من میخندیدند وام گرفتم
تا باد اینگونه زمین خوردنها،
اسبها بهتر از آدمها زمین میزنند!
امروز را هرگز فراموش نخواهم کرد
بی گمان تو هم دچار شدی
و من هم که عاشق این خیابانهای دوطرفه ام!!!
از کجا بگویم؟
سقوطی بی دردسر(!)یا لذت اولین پرواز بر فراز مانژ؟!
خالی از لطف نبودنش را کتمان نمیشود کرد
و انگار خوشم هم آمد!
یا جیغهای بنفشی که او را به ظاهر می آزرد!
که البته،
باور نمیکنم او از من و تو دلگیر باشد "سوزان"
خوش خیالی ام روزی کار دستم میدهد!
آه،اگر نمی افتادم محال بود کیفور شوم
شادی ام را از ستاره هایی که به من میخندیدند وام گرفتم
تا باد اینگونه زمین خوردنها،
اسبها بهتر از آدمها زمین میزنند!
آخرین ویرایش:
56.
فرش تنهایی یک احساس را بر زمین دل پهن کردم
روزی که امروز نبود
و ایکاش هرگز هم نبود
روزی که جز نقش تیرگی بر پیکرم نبود...
اما به شکرانه اختتامیه روزهای سخت
تا به عرش فقط تو را آرزو میکنم
برایت کم نمیگذارم
هر آنچه که بخواهی از شور این عشق
اما تو را قسم
به لحظه لحظه قسمت کردنهای این خوشبختی
نوازش یالهایت را،هرگز از من نگیر
فرش تنهایی یک احساس را بر زمین دل پهن کردم
روزی که امروز نبود
و ایکاش هرگز هم نبود
روزی که جز نقش تیرگی بر پیکرم نبود...
اما به شکرانه اختتامیه روزهای سخت
تا به عرش فقط تو را آرزو میکنم
برایت کم نمیگذارم
هر آنچه که بخواهی از شور این عشق
اما تو را قسم
به لحظه لحظه قسمت کردنهای این خوشبختی
نوازش یالهایت را،هرگز از من نگیر
آخرین ویرایش:
آری نفس دلنواز احساس
آن روز را
آن روز جان برانگیزرا
هیچ سواری از یاد نخواهدبرد
سقوط آن روز وجدبرانگیز
سقوط افتخارآفرین عمرم بود
اما نه باجیغهای بنفش، که سقوط من
ازنوع پرسکوتش
آن قدربی صداو خاموش
که مرگ از یاورانش بود
لیکن اکنون
درلحظه ی جاری زندگی
نام آن سقوط
پرواز است
پروازی که نامش
تجربه ی خوش حیات است
و نام دلنشین "کاترینا" یادواره ی آن
پرواز است.
57.
دلتنگی هایم را وقتی با تو قسمت میکنم
سهم خاطره ها ورای تصور است،
روزهای آغازین ورودم به زمین
که تولدم را برادرم جشن گرفت!
و تو ورای هر آنچه مرا شیفته میگرداند،
و من هرگز،
نمیپنداشتم اینچنین در بند بودنی را.
شیدا،
روزی به یمن قدمهای پاک تو،
شاید دیگر مشکی نپوشم
و به جشن دیداری سبز بیایم
با شال سپیدم
و چشمهای مشکی ام که هرگز از عزای فرشته ای زمینی بیرون نمی آیند.
میدانم،
در میهمانی ات همیشه برای چشمهایم جایی هست
آنگونه که تو در جشنواره غمها و شادیهایم،
همیشه پا بر جا مانده ای.
جایت در لحظه های تنهاییم خالی،
شیدا
دلتنگی هایم را وقتی با تو قسمت میکنم
سهم خاطره ها ورای تصور است،
روزهای آغازین ورودم به زمین
که تولدم را برادرم جشن گرفت!
و تو ورای هر آنچه مرا شیفته میگرداند،
و من هرگز،
نمیپنداشتم اینچنین در بند بودنی را.
شیدا،
روزی به یمن قدمهای پاک تو،
شاید دیگر مشکی نپوشم
و به جشن دیداری سبز بیایم
با شال سپیدم
و چشمهای مشکی ام که هرگز از عزای فرشته ای زمینی بیرون نمی آیند.
میدانم،
در میهمانی ات همیشه برای چشمهایم جایی هست
آنگونه که تو در جشنواره غمها و شادیهایم،
همیشه پا بر جا مانده ای.
جایت در لحظه های تنهاییم خالی،
شیدا
آخرین ویرایش: