ضرب المثلهايي كه درباره اسبها وجود داره
- شروع کننده موضوع ♘امیرحسین♞
- تاریخ شروع
امین سلطانی
Member
سلام،رقابت سالمی توی این تاپیک دیده شد بین بچه ها.من تا پیج ۱۵ این تاپیک رو خوندم اما ضرب المثل
خیلی خیلی معروف انگلیسی رو ندیدم،no horse no foot. اسبی که پا نداره اسب نیست.واقعا همینطوره.اسبی که دست و پای سالمی نداشته باشه اسب نیست!
خیلی خیلی معروف انگلیسی رو ندیدم،no horse no foot. اسبی که پا نداره اسب نیست.واقعا همینطوره.اسبی که دست و پای سالمی نداشته باشه اسب نیست!
sohrab
Active member
امین سلطانی
Member
اشتباه شده ظاهراً سهراب خانالبته :
No foot, no horse
sohrab
Active member
توی کتاب کوچه هم شبیه این هست : "هنوز خر نخریده، آخور بسته"
درسته الان فراهم بودن باکس و باشگاه پیش نیاز تهیه اسبه ولی زمانی که این ضرب المثل ساخته شده نگرانی در مورد جای نگهداری اسب نبوده. تو پارکینگ همه ی خونه ها چند اسب و استر پیدا میشده
Dr_Ghaffari
Active member
تکراری است قبلا توسط حقیر سراپاتقصیر ارسال شده است ! اما خوشحالم و بسیار خوشحالم که دوستان هنوز :" پا از رکاب نکشیده اند !"البته :
No foot, no horse
sohrab
Active member
دکتر جان یک بار دیگه ارسالم را بخونید میفهمید ماجرا از چه قرار بوده. معلومه هنوز خستگی سفر در نرفته
با توجه به تکثر اقوام ایرانی می باید به مثل های دیگر اقوام نیز در زمینه های دیگر خاصة اسب توجه شود،عرب که از قبایل و عشایر مختلف تشکیل شده است،در جنوب و جنوب غرب کشور ایران زندگی می کنند دارای اسب هایی با نژاد مشهور عربی هستند و تعداد زیادی مثل هم درباره این حیوان دارند که گزیده ای از آن به فارسی ترجمه شده و به نظر شما میرسد. .
الخیل عثاره والیاوید غفاره
الخیل بلمیدان والتفگ بالنیشان
فرسک غایره
الفرس نفس الفرس بس ایلالها امبدل
لو بیها لو برچابها
بعده ما رکب هز ارلیه
بعه ما شراله احصان حطله معلف
بلزلم ریال و بالخیل خیال
تعارکن الخیل صار فگر سایس
سالو البغل یا هو ابوک گال خالی الحصان
سواله معلف گبل الفرس
فرسنه یابت احصان او کلتهه
لسانک حصانک ان صنت صانک وان هنته هانک
مثل خیل(اطریدش)
مو هاذ بیت الفرس
مثل احصان القچقچیه
چنه اشگر تایه
گرد آورنده : قاسم منصور آل کثیر
منبع :وبلاگ تاریخ آل کثیر
الخیل عثاره والیاوید غفاره
الخیل بلمیدان والتفگ بالنیشان
فرسک غایره
الفرس نفس الفرس بس ایلالها امبدل
لو بیها لو برچابها
بعده ما رکب هز ارلیه
بعه ما شراله احصان حطله معلف
بلزلم ریال و بالخیل خیال
تعارکن الخیل صار فگر سایس
سالو البغل یا هو ابوک گال خالی الحصان
سواله معلف گبل الفرس
فرسنه یابت احصان او کلتهه
لسانک حصانک ان صنت صانک وان هنته هانک
مثل خیل(اطریدش)
مو هاذ بیت الفرس
مثل احصان القچقچیه
چنه اشگر تایه
گرد آورنده : قاسم منصور آل کثیر
منبع :وبلاگ تاریخ آل کثیر
fatima
Member
ضمن تشکر از آقای آل کثیر برای این ضرب المثلها.
فقط یه نکته ای رو در این مورد می خواستم یادآوری کنم که این ضرب المثل ها به لهجه ی محلی عربی خوزستان هست که لهجه ی خاصی از زبان عربیه. البته بعضی از اونا به زبان عربی فصیح هم وجود دارن و تو خیلی از لهجه های زبان عربی به کار می رن.
دوستان اگه لازم می دونن که ترجمه این ضرب المثل ها رو هم بزنیم.
fatima
Member
با اجازه آقای آل کثیر ترجمه بعضی از ضرب المثل ها رو می نویسم:
الخیل عثاره و الیاوید (الاجاوید در عربی فصیح) غفاره
ترجمه: اسبها زمین می خورند (دست و پاشون به جایی گیر میکنه) و خوبان می بخشند.
این ضرب المثل کنایه از این هست که اشتباه به ناگزیر اتفاق می افته و اشتباهات زیاده اما انسان های خوب می بخشند و گذشت دارند. وقتی کسی اشتباهی کرد و بخواد معذرت خواهی کنه میتونه از این ضرب المثل استفاده کنه.
الفرس نفس الفرس بس ایلالها (اجلالها در عربی فصیح) امبدل
ترجمه: اسب همون اسبه فقط جلش (شالش؟) عوض شده.
یعنی فقط ظاهر قضیه عوض شده ولی اصل مساله به همون صورت قبلی باقی مونده.
الخیل عثاره و الیاوید (الاجاوید در عربی فصیح) غفاره
ترجمه: اسبها زمین می خورند (دست و پاشون به جایی گیر میکنه
) و خوبان می بخشند. این ضرب المثل کنایه از این هست که اشتباه به ناگزیر اتفاق می افته و اشتباهات زیاده اما انسان های خوب می بخشند و گذشت دارند. وقتی کسی اشتباهی کرد و بخواد معذرت خواهی کنه میتونه از این ضرب المثل استفاده کنه.
الفرس نفس الفرس بس ایلالها (اجلالها در عربی فصیح) امبدل
ترجمه: اسب همون اسبه فقط جلش (شالش؟) عوض شده.
یعنی فقط ظاهر قضیه عوض شده ولی اصل مساله به همون صورت قبلی باقی مونده.
fatima
Member
لسانک حصانک ان صنته صانک و ان هنته هانک
ترجمه: زبانت اسبت است اگر از آن محافظت کردی از تو محافظت می کنه و اگر بهش اهانت کردی بهت اهانت میکنه
فکر کنم واضح هست و نیازی به توضیح نداره
بعده ماشراله احصان حط له معلف
سواله معلف قبل الفرس
ترجمه هردو یکسانه: هنوز اسب نخریده اسبطل درست کرد.
چنه اشگر تایه
ترجمه: مثل اسب کرنگِ (فراری) رها شده میمونه.
کنایه از آدم خیلی شروره!!
سالو البغل یا هو ابوک گال (قال در عربی فصیح) خالی الحصان
ترجمه: از استر پرسیدند پدرت کیه؟ گفت دایی ام اسبه (نریانه)!!
ترجمه: زبانت اسبت است اگر از آن محافظت کردی از تو محافظت می کنه و اگر بهش اهانت کردی بهت اهانت میکنه
فکر کنم واضح هست و نیازی به توضیح نداره
بعده ماشراله احصان حط له معلف
سواله معلف قبل الفرس
ترجمه هردو یکسانه: هنوز اسب نخریده اسبطل درست کرد.
چنه اشگر تایه
ترجمه: مثل اسب کرنگِ (فراری) رها شده میمونه.
کنایه از آدم خیلی شروره!!
سالو البغل یا هو ابوک گال (قال در عربی فصیح) خالی الحصان
ترجمه: از استر پرسیدند پدرت کیه؟ گفت دایی ام اسبه (نریانه)!!
امین سلطانی
Member
لسانک حصانک ان صنته صانک و ان هنته هانک
ترجمه: زبانت اسبت است اگر از آن محافظت کردی از تو محافظت می کنه و اگر بهش اهانت کردی بهت اهانت میکنه
فکر کنم واضح هست و نیازی به توضیح نداره
بعده ماشراله احصان حط له معلف
سواله معلف قبل الفرس
ترجمه هردو یکسانه: هنوز اسب نخریده اسبطل درست کرد.
چنه اشگر تایه
ترجمه: مثل اسب کرنگِ (فراری) رها شده میمونه.
کنایه از آدم خیلی شروره!!
سالو البغل یا هو ابوک گال (قال در عربی فصیح) خالی الحصان
ترجمه: از استر پرسیدند پدرت کیه؟ گفت دایی ام اسبه (نریانه)!!
بعضی هاشون، تکرارین، اما با این وجود خیلی زحمت کشیدی برا ترجمه،مرسی
DADAR
Member
حکایت : خر مرا از کره گي دُم نداشت
حکایت : خر مرا از کره گي دُم نداشت
روزي مردي خري ديد به گل در نشسته و صاحب خر از بيرون كشيدن آن درمانده . براي كمك كردن، دست در دُم خر زده قُوَت كرد (زور زد). دُم از جاي كنده آمد. فغان از صاحب خر برخاست كه " تاوان بده"!!
مرد به قصد فرار به كوچه يي دويد، بن بست يافت. خود را به خانه يي درافگند . زني آنجا كنار حوض خانه چيزي ميشست و بار حمل داشت (حامله بود). از آن هياهو و آواز در بترسيد، بار بگذاشت (سِقط كرد). صاحبِ خانه نيز با صاحب خر هم آواز شد .
مردِ گريزان بر بام خانه دويد. راهي نيافت، از بام به كوچه يي فروجست كه در آن طبيبي خانه داشت. مگر جواني پدر بيمارش را به انتظار نوبت در سايهء ديوار خوابانده بود؛ مرد بر آن پير بيمار فرود آمد، چنان كه بيمار در حاي بمُرد. پدر مُرده نيز به صاحبِ خانه و صاحب خر پيوست.
مَرد، همچنان گريزان، در سر پيچ كوچه با يهودي رهگذر سينه به سينه شد و بر زمينش افگند. پاره چوبي در چشم يهودي رفت و كورش كرد. او نيز نالان و خونريزان به جمع متعاقبان پيوست
مرد گريزان، به ستوه از اين همه، خود را به خانهء قاضي افگند كه " دخيلم ". قاضي در آن ساعت با زن شاكيه خلوت كرده بود. چون رازش فاش ديد، چارهء رسوايي را در جانبداري از او يافت: و چون از حال و حكايت او آگاه شد، مدعيان را به درون خواند .
نخست از يهودي پرسيد .
گفت: اين مسلمان يك چشم مرا نابينا كرده است . قصاص طلب ميكنم .
قاضي گفت: دَيتِ مسلمان بر يهودي نيمه بيش نيست . بايد آن چشم ديگرت را نيز نابينا كند تا بتوان از او يك چشم بركند و چون يهودي سود خود را در انصراف از شكايت ديد، به پنجاه دينار جريمه محكومش كرد.
جوانِ پدر مرده را پيش خواند .
گفت : اين مرد از بام بلند بر پدر بيمار من افتاد ، هلاكش كرده است . به طلب قصاص او آمده ام .
قاضي گفت : پدرت بيمار بوده است ، و ارزش حيات بيمار نيمي از ارزش شخص سالم است . حكم عادلانه اين است كه پدر او را زير همان ديوار بنشانيم و تو بر او فرودآيي ، چنان كه يك نيمهء جانش را بستاني و جوانك را نيز كه صلاح در گذشت ديده بود ، به تأديهء سي دينار جريمهء شكايت بيمورد محكوم كرد.
چون نوبت به شوي آن زن رسيد كه از وحشت بار افكنده بود ، گفت : قصاص شرعاً هنگامي جايز است كه راهِ جبران مافات بسته باشد . حالي ميتوان آن زن را به حلال در فراش ( عقد ازدواج ) اين مرد كرد تا كودكِ از دست رفته را جبران كند . طلاق را آماده باش، مردك فغان برآورد و با قاضي جدال ميكرد ، كه ناگاه صاحب خر برخاست و به جانب در دويد .
قاضي آواز داد: هي بايست كه اكنون نوبت توست
صاحب خر همچنان كه ميدود فرياد كرد: مرا شكايتي نيست. محكم كاري را، به آوردن مرداني ميروم كه شهادت دهند خر مرا از کره گي دُم نبوده است
حکایت : خر مرا از کره گي دُم نداشت
روزي مردي خري ديد به گل در نشسته و صاحب خر از بيرون كشيدن آن درمانده . براي كمك كردن، دست در دُم خر زده قُوَت كرد (زور زد). دُم از جاي كنده آمد. فغان از صاحب خر برخاست كه " تاوان بده"!!
مرد به قصد فرار به كوچه يي دويد، بن بست يافت. خود را به خانه يي درافگند . زني آنجا كنار حوض خانه چيزي ميشست و بار حمل داشت (حامله بود). از آن هياهو و آواز در بترسيد، بار بگذاشت (سِقط كرد). صاحبِ خانه نيز با صاحب خر هم آواز شد .
مردِ گريزان بر بام خانه دويد. راهي نيافت، از بام به كوچه يي فروجست كه در آن طبيبي خانه داشت. مگر جواني پدر بيمارش را به انتظار نوبت در سايهء ديوار خوابانده بود؛ مرد بر آن پير بيمار فرود آمد، چنان كه بيمار در حاي بمُرد. پدر مُرده نيز به صاحبِ خانه و صاحب خر پيوست.
مَرد، همچنان گريزان، در سر پيچ كوچه با يهودي رهگذر سينه به سينه شد و بر زمينش افگند. پاره چوبي در چشم يهودي رفت و كورش كرد. او نيز نالان و خونريزان به جمع متعاقبان پيوست
مرد گريزان، به ستوه از اين همه، خود را به خانهء قاضي افگند كه " دخيلم ". قاضي در آن ساعت با زن شاكيه خلوت كرده بود. چون رازش فاش ديد، چارهء رسوايي را در جانبداري از او يافت: و چون از حال و حكايت او آگاه شد، مدعيان را به درون خواند .
نخست از يهودي پرسيد .
گفت: اين مسلمان يك چشم مرا نابينا كرده است . قصاص طلب ميكنم .
قاضي گفت: دَيتِ مسلمان بر يهودي نيمه بيش نيست . بايد آن چشم ديگرت را نيز نابينا كند تا بتوان از او يك چشم بركند و چون يهودي سود خود را در انصراف از شكايت ديد، به پنجاه دينار جريمه محكومش كرد.
جوانِ پدر مرده را پيش خواند .
گفت : اين مرد از بام بلند بر پدر بيمار من افتاد ، هلاكش كرده است . به طلب قصاص او آمده ام .
قاضي گفت : پدرت بيمار بوده است ، و ارزش حيات بيمار نيمي از ارزش شخص سالم است . حكم عادلانه اين است كه پدر او را زير همان ديوار بنشانيم و تو بر او فرودآيي ، چنان كه يك نيمهء جانش را بستاني و جوانك را نيز كه صلاح در گذشت ديده بود ، به تأديهء سي دينار جريمهء شكايت بيمورد محكوم كرد.
چون نوبت به شوي آن زن رسيد كه از وحشت بار افكنده بود ، گفت : قصاص شرعاً هنگامي جايز است كه راهِ جبران مافات بسته باشد . حالي ميتوان آن زن را به حلال در فراش ( عقد ازدواج ) اين مرد كرد تا كودكِ از دست رفته را جبران كند . طلاق را آماده باش، مردك فغان برآورد و با قاضي جدال ميكرد ، كه ناگاه صاحب خر برخاست و به جانب در دويد .
قاضي آواز داد: هي بايست كه اكنون نوبت توست
صاحب خر همچنان كه ميدود فرياد كرد: مرا شكايتي نيست. محكم كاري را، به آوردن مرداني ميروم كه شهادت دهند خر مرا از کره گي دُم نبوده است