اولین سوارکاران تاریخ
اولین شواهد اسب سواران توسط یک تیم بین المللی از باستان شناسان و زیست انسان شناسان پیدا شده است.
محققان با مطالعه بقایای اسکلت های انسانی یافت شده در گوردخمه هایی به نام کورگان که بین 4500 تا 5000 سال قدمت داشتند، شواهدی از اسب سواری کشف کردند. گوردخمه های خاکی متعلق به فرهنگ یامنایا بود. یامنای ها از استپ های پونتیک-کاسپین برای یافتن مراتع سرسبزتر در کشورهای امروزی رومانی و بلغارستان تا مجارستان و صربستان مهاجرت کرده بودند.
یامنایان گله‌داران گوسفند بودند که اکنون گمان می‌رود که سوار بر اسب هستند.
پروفسور ولکر هید می‌گوید: «به نظر می‌رسد اسب‌سواری نه چندان دور پس از اهلی‌سازی فرضی اسب‌ها در استپ‌های اوراسیا غربی در طول هزاره چهارم پیش از میلاد تکامل یافته است. این امر قبلاً در بین اعضای فرهنگ یامنایا بین سال‌های 3000 تا 2500 قبل از میلاد رایج بود. باستان شناسی در دانشگاه هلسینکی و یکی از اعضای تیم بین المللی که این کشف را انجام دادند.
این مناطق در غرب دریای سیاه یک منطقه را تشکیل می‌دهند که در آن گروه‌های متحرک گله‌داران از فرهنگ یامنایا برای اولین بار با جوامع کشاورز قدیمی سنت‌های نوسنگی پسین و کالکولیتیک مواجه شدند. برای چندین دهه، گسترش عصر برنز اولیه مردم استپ به جنوب شرق اروپا به عنوان یک تهاجم خشونت آمیز توضیح داده می شد.
با ظهور تحقیقات DNA باستانی، تفاوت بین این مهاجران از شرق و اعضای جوامع محلی بیشتر شد.
“تحقیق ما اکنون شروع به ارائه تصویری دقیق تر از تعاملات آنها می کند. به عنوان مثال، یافته های خشونت فیزیکی همانطور که انتظار می رفت عملاً در پرونده استخوانی تاکنون وجود نداشته است. ما همچنین شروع به درک فرآیندهای مبادله پیچیده در فرهنگ کرده ایم. بیانکا پردابالانیکا، یکی دیگر از اعضای تیم از دانشگاه هلسینکی، توضیح می دهد که آداب و رسوم دفن بین تازه واردان و افراد محلی در 200 سال پس از اولین تماس آنها.
اسب سواری لحظه ای مهم در تاریخ بشریت است
استفاده از حیوانات برای حمل و نقل، به ویژه اسب، نقطه عطفی در تاریخ بشریت بود. افزایش قابل توجه تحرک و مسافت تأثیرات عمیقی بر استفاده از زمین، تجارت و جنگ داشت. تحقیقات فعلی بیشتر بر روی خود اسب ها متمرکز شده است. با این حال، اسب سواری تعاملی از دو جزء است – کوه و سوار آن – و بقایای انسان در تعداد بیشتر و شرایط کامل تر از بقایای اسب اولیه موجود است. از آنجایی که اسب سواری بدون تجهیزات تخصصی امکان پذیر است، عدم وجود یافته های باستان شناسی با توجه به اسب سواری های اولیه دور از انتظار نیست.
ردپایی از سوارکاری در اسکلت ها دیده می شود
ما بیش از 217 اسکلت را از 39 مکان مورد مطالعه قرار دادیم که حدود 150 اسکلت یافت شده در تپه‌های تدفین متعلق به یامنایان است. تشخیص الگوهای فعالیت در اسکلت‌های انسان بدون ابهام نیست. هیچ ویژگی منحصر به فردی وجود ندارد که نشان دهنده یک شغل یا رفتار خاص باشد. فقط در ترکیب آنها. مارتین تراتمن، زیست انسان شناس در هلسینکی و نویسنده اصلی این مطالعه توضیح می دهد، به عنوان یک سندرم، علائم بینش قابل اعتمادی برای درک فعالیت های معمول گذشته ارائه می دهد.
تیم بین المللی تصمیم گرفت از مجموعه ای از شش معیار تشخیصی استفاده کند که به عنوان شاخص های فعالیت سوارکاری (به اصطلاح “سندرم اسب سواری”) تعیین شده است:
1. محل اتصال عضلات در لگن و استخوان ران (فمور).
2. تغییر در شکل معمولی گرد سوکت های ران.
3. نشان دادن علائم ناشی از فشار لبه استابولوم روی گردن استخوان ران.
4. قطر و شکل شفت استخوان ران.
5. دژنراسیون مهره ناشی از ضربه عمودی مکرر.
6. ضربه ای که معمولاً می تواند در اثر افتادن، لگد یا گاز گرفتن اسب ایجاد شود.
برای افزایش قابلیت اطمینان تشخیصی، تیم همچنین از روش فیلترینگ سخت‌گیرانه‌تری استفاده کرد و یک سیستم امتیازدهی ایجاد کرد که ارزش تشخیصی، متمایز بودن و قابلیت اطمینان هر علامت را در نظر می‌گیرد. در مجموع، از 156 فرد بالغ کل نمونه، حداقل 24 نفر (15.4٪) را می توان به عنوان “سواران احتمالی” طبقه بندی کرد، در حالی که پنج یامنایا و دو نفر بعدی و همچنین دو فرد احتمالاً زودتر به عنوان “سواران با احتمال زیاد” واجد شرایط هستند. تراتمن می گوید: “شیوع نسبتاً بالای این صفات در پرونده اسکلت، به ویژه با توجه به کامل بودن محدود کلی، نشان می دهد که این افراد به طور منظم اسب سواری می کردند.”
اگر استفاده اولیه از اسب سواری به عنوان یک راحتی در سبک زندگی شبانی متحرک بود، برای اجازه دادن به گله داری مؤثرتر گاو، به عنوان وسیله ای برای حملات سریع و دوربرد یا فقط به عنوان نمادی از موقعیت، نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
آیا ممکن است همه چیز زودتر اتفاق بیفتد؟
دیوید آنتونی، استاد بازنشسته کالج هارتویک ایالات متحده و همچنین یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه، اظهار می کند: «ما یک دفن جذاب در این مجموعه داریم.
گوری متعلق به حدود 4300 سال قبل از میلاد در Csongrad-Kettöshalom در مجارستان که مدت‌ها از نظر ظاهر و آثار باستانی آن گمان می‌رفت مهاجری از استپ‌ها بوده است، به‌طور شگفت‌انگیزی چهار مورد از شش آسیب‌شناسی سواری را نشان می‌دهد.
