- فقر آهن: این یکی از شایع‌ترین علل کم خونی در اسب است. فقر آهن میتواند به علت تغذیه نامتناسب، عدم جذب آهن به درستی توسط بدن، یا خونریزی‌های مزمن رخ دهد.
- عفونت‌ها: برخی عفونت‌ها مانند تب گاوی، تب لشمانیازیس، آنمیا آرتروزونوزیس، بابزیوزیس و پیروپلاسموزیس می‌توانند به کم خونی در اسب منجر شوند.
- انگل‌ها: برخی انگل‌ها مانند کنه‌ها، کرم‌ها و خزنده‌ها می‌توانند به طور مستقیم باعث کم خونی در اسب شوند. آنها می‌توانند خون را مصرف کنند و یا تولید رده‌های سمی که باعث آسیب به سلول‌های خونی می‌شوند، ایجاد کنند.
- خونریزی: آسیب‌ها و شکستگی‌ها در عضلات، استخوان‌ها و دستگاه گوارش می‌توانند منجر به خونریزی و کم خونی در اسب شوند.
- بیماری‌های تخمک‌ریزی: برخی بیماری‌های تخمک‌ریزی مانند تومورها در تخمک‌گاه‌ها می‌توانند به کم خونی منجر شوند.
- اختلال در ساخت خون: برخی اختلالات ژنتیکی یا مشکلات در ساخت خون می‌توانند باعث کم خونی در اسب شوند.
- شرایط تغذیه‌ای: تغذیه نامناسب و عدم دریافت مقدار کافی غذا و مواد مغذی نیز میتواند باعث کم خونی باشد.
- تغذیه مناسب: اطمینان حاصل کنید که اسبتان تغذیه مناسبی دریافت کند. اطمینان حاصل کنید که تغذیه اسب حاوی مقدار کافی آهن، ویتامین B12، اسید فولیک، و ویتامین C است. استفاده از مکمل‌های معدنی و ویتامینی نیز ممکن است توسط ویترینر پیشنهاد شود.
- مکمل‌های آهن: در صورت لزوم، مکمل‌های آهن می‌توانند به اسب مصرف شود تا سطح آهن در بدن اسب بهبود یابد. در این مورد، دستورات ویترینر را رعایت کنید و مقدار مصرف معتدل را رعایت کنید.
- درمان عامل اصلی: اگر کم خونی ناشی از عامل خاصی مانند انگل‌ها، عفونت‌ها، آسیب‌های داخلی یا سایر مشکلات بهداشتی است، لازم است علت اصلی مورد درمان قرار گیرد. برای این منظور، مشاوره و درمان ویترینر تخصصی مورد نیاز است.
- استفاده از داروهای منظم: در برخی موارد، ویتامین‌ها، مکمل‌های آهن، یا داروهای مخصوص معده و روده ممکن است توسط ویترینر تجویز شود تا کم خونی اسب را درمان کند.
- مراقبت‌های بهد
کم خونی عفونی اسب (EIA)، همچنین به عنوان تب باتلاق شناخته می شود، یک بیماری ویروسی اسب، قاطر و الاغ است که توسط یک رتروویروس ایجاد می شود. این ویروس از طریق تماس خون به خون، معمولاً از طریق حشرات گزنده مانند مگس اسب و مگس آهو یا از طریق استفاده از سوزن های آلوده یا ابزار جراحی منتقل می شود.
علائم EIA می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و ممکن است شامل تب، کم خونی، کاهش وزن، افسردگی و تورم اندام تحتانی باشد. اسب‌هایی که به EIA آلوده شده‌اند ممکن است علائم بالینی بیماری را نشان ندهند، اما می‌توانند تا آخر عمر ناقل ویروس باقی بمانند و این خطری برای اسبهای دیگر است.
هیچ درمانی برای EIA وجود ندارد و اسبهای آلوده معمولاً برای جلوگیری از گسترش بیماری، معدوم شده یا تحت قرنطینه مادام العمر قرار می‌گیرند. از آنجایی که هیچ واکسنی برای EIA وجود ندارد، اقدامات پیشگیرانه بر کنترل شیوع ویروس از طریق آزمایش و قرنطینه حیوانات آلوده و همچنین کنترل حشرات گزنده و اجتناب از استفاده از سوزن‌های آلوده یا ابزار جراحی متمرکز است.
EIA یک بیماری قابل اطلاع است، به این معنی که دامپزشکان و صاحبان اسب موظفند موارد مشکوک یا تایید شده را به مقامات بهداشت حیوانات ایالتی یا فدرال گزارش دهند و اقدامات قرنطینه ای سخت برای جلوگیری از گسترش بیشتر این بیماری اعمال می شود.
