اسب فریزین چیست؟
تاریخچه اسب فریزن
فریزین (همچنین فریزن) یک نژاد اسب است که منشأ آن در فریزلند، در هلند است. اگرچه ساختار این نژاد شبیه اسب های سبک وزن است، فریزن ها به دلیل جثه خود دلپذیر و چابک هستند. اعتقاد بر این است که در قرون وسطی، اجداد اسب های فریزن به عنوان اسب های جنگی در سرتاسر قاره اروپا خواهان زیادی داشتند. در قرون وسطی اولیه و قرون وسطی دوم، اندازه شان به آنها امکان می داد یک شوالیه با زره را حمل کنند. در اواخر قرون وسطی، حیوانات سنگین‌تر و از نوع کشنده مورد نیاز بودند. اگرچه این نژاد بیش از یک بار تقریباً منقرض شد، اسب فریزن امروزی از نظر تعداد و محبوبیت در حال افزایش است و هم در درشکه و هم در زیر زین استفاده می شود. اخیراً این نژاد در زمینه درساژ معرفی شده است.
ویژگی های نژاد اسب فریزین چیست؟
نژاد فریزنن اغلب با رنگ پوست سیاه آن شناخته می شود، با این حال، رنگ به تنهایی یک مشخصه متمایزش نیست. فریزین ها گاهی اوقات شاه بلوطی (کرنگ سوخته)هستند زیرا برخی از خطوط خونی حامل ژن “قرمز” هستند. در دهه 1930، شاه بلوطی ها و کهر ها دیده می شد. اسب فریزین به ندرت دارای هر نوع علامت سفید هستند؛ قوانین ثبت اسب فریزین فقط یک ستاره کوچک روی پیشانی را مجاز می دانند.
ثبت نام اسب فریزین اصیل: برای اینکه یک اسب نر توسط اف پی اس (کتاب انساب فریزین) به عنوان یک سیلمی پرورشی پذیرفته شود، باید یک فرآیند تأیید دقیق را پشت سر بگذارد.
شرایط ستاره گرفتن اسب فریزین
اسب فریزین برای واجد شرایط شجره نامه “ستاره دار ” بودن به طور متوسط حدود 15.3 وجب (63 اینچ، 160 سانتی متر) است، اگرچه ممکن است از 14.2 تا 17 وجب (58 تا 68 اینچ، 147 تا 173 سانتی متر) در قسمت جدوگاه متقاوت باشد، و مادیان ها باید حداقل 15.2 وجب (62 اینچ، 157 سانتی متر) باشند. اسب ها در یک بازرسی یا معاینه توسط قضات هلندی اسب فریزین قضاوت می شوند که تصمیم می گیرند آیا اسب شایسته ستاره گذاری است یا خیر.
اسب فریزین چه رنگی است؟
به طور کلی رنگ شاه بلوطی برای ثبت نام به عنوان سیلمی پذیرفته نمی شود، اگرچه گاهی اوقات برای مادیان ها و اخته ها مجاز است. یک اسب فریزین شاه بلوطی که در مسابقه شرکت کند جریمه می شود. با این حال، تغییر رنگ ناشی از جراحات قدیمی یا محو شدن پوست سیاه با قرار گرفتن در برابر نور خورشید جریمه نمی شود.آلل شاه بلوطی، یک صفت ژنتیکی مغلوب در اسب فریزین است، در دهه 1990 دو مادیان کره شاه بلوطی به دنیا آوردند. تبارنامه اسب فریزین از سال 1990 شروع به پرورش رنگ شاه بلوطی کرد و امروزه نریان با آزمایش ژنتیکی که نشان دهنده وجود ژن شاه بلوطی یا “قرمز” است، حتی اگر هتروزیگوت و با رنگ سیاه پوشیده شده باشد، اجازه ثبت نام در اف پی اس را ندارند. انجمن اسب فریزین آمریکا، که وابسته به کی اف پی اس نیست، به اسب‌هایی با علامت‌های سفید و یا رنگ شاه بلوطی اجازه می‌دهد در صورت اثبات نسب اصیل، ثبت نام کنند. در سال 2014 هشت لاین اسب نر وجود داشت که هنوز حامل ژن شاه بلوط را بودند.
چهار اختلال ژنتیکی که توسط صنعت تایید شده اند ممکن است اسب های نژاد فریزنن را تحت تاثیر قرار دهند: کوتولگی، هیدروسفالی، تمایل به پارگی آئورت و مگا مری. برای دو حالت اول آزمایشات ژنتیکی وجود دارد. فریزن نیز در میان چندین نژادی است که ممکن است به میوپاتی ذخیره سازی پلی ساکارید اسب مبتلا شود. تقریباً 0.25٪ از فریزن ها به کوتولگی مبتلا می شوند که منجر به اسب هایی با سر با اندازه معمولی، سینه پهن تر از حد طبیعی، پشت غیر طبیعی دراز و دست و پاهای بسیار کوتاه می شود. این یک وضعیت مغلوب است. علاوه بر این، این نژاد دارای نرخ بالاتر از حد معمول اختلالات سیستم گوارشی است و احتمال بیشتری به حساسیت بیش از حد به نیش حشرات دارد. مانند برخی دیگر از نژادهای پیشرو، آنها مستعد ابتلا به یک بیماری پوستی به نام درماتوپاتی پاسترن وروکوس هستند و ممکن است به طور کلی مستعد ابتلا به سیستم ایمنی ضعیف باشند. مادیان های فریزنن دارای نرخ بسیار بالای 54 درصد از جفت باقی مانده پس از زایمان کره هستند. برخی از فریزین ها با سایز نرمال نیز تمایل به شلی تاندون و رباط دارند که ممکن است با کوتولگی همراه باشد یا نباشد. تصور می‌شود که مخزن ژن نسبتاً کوچک و همخونی از عوامل ایجاد بیشتر این اختلالات باشد.
آیا اسب فریزین سفید داریم؟
طبق قوانین فریزین هر رنگی غیر از مشکی ممنوع است. ولی 30 سال قبل با مجوز پادشاهی هلند و برای کاهش اثرات همخونی سیلمی عرب نیله بنام جلیسکو با مادیانهای فریزین کشش شد و از بین تولیدات یک نریان با فرم فریزین به رنگ نیله متولد شد. در سالهای بعد از آن نریان کشش شد و نریان نیله ای از بین تولیدات نسل دوم متولد که نِرو نامگذاری شد. نرو در جشنواره اکوییتانا شرکت داشت و توجهات زیادی را به خود جلب کرد. این نریان 75% خون فریزین دارد
قیمت اسب فریزین
ساختار بدنی اسب فریزین چگونه است؟
این نژاد دارای ساختار کلی قوی و ساختار استخوانی خوبی است که گاهی اوقات به آن تیپ بدنی “باروک” می گویند. فریزن ها گردن های بلند و کمانی و سرهای خوش تراشیده و گوش کوتاه «از نوع اسپانیایی» دارند. آنها دارای شانه های قدرتمند، شیب دار، بدن فشرده و عضلانی با قسمت های عقبی قوی و شیب دار و دم های پر حجم دارند. دست و پاهای آنها نسبتاً کوتاه و قوی است. اسب فریزن همچنین دارای یال و دم بلند و ضخیم، اغلب موج دار، و “پر مانند” – موهای بلند و ابریشمی در قسمت پایین پاها – عمداً اصلاح نشده هستند. این نژاد برای یورتمه‌های سریع و با گام های بلند شناخته می‌شود. اسب فریزین را مشتاق، فعال و پرانرژی، اما ملایم و مطیع می دانند. یک اسب فریزین تمایل دارد حضوری عالی داشته باشد و خود را با ظرافت حمل کند.
تیپ بدنی اسب فریزین چگونه است؟
امروزه دو نوع تیپ متمایز وجود دارد – نوع “باروک” که ساختار قوی‌تری نسبت به اسب فریزین کلاسیک دارد و نوع مدرن، “اسب ورزشی” که استخوان بندی ریزتری دارد. هر دو نوع رایج هستند، اگرچه نوع مدرن در حال حاضر در رینگ نمایشی از اسب فریزین باروک محبوب تر است. با این حال، نوع ترکیب بندی نسبت به حرکت صحیح اهمیت کمتری دارد.
تاریخچه اسب فریزین
فریزن از استان فریزلند در شمال هلند سرچشمه می گیرد، جایی که شواهدی از هزاران سال پیش جمعیت اسب فری اسب فریزین وجود دارد.
در تاریخ به قرن چهارم از سربازان فریزنیایی که بر اسب های خود سوار می شدند اشاره شده است. یکی از مشهورترین منابع این موضوع توسط یک نویسنده انگلیسی به نام آنتونی دنت بود که در مورد سربازان سوار بر فریزن در کارلایل نوشت. دنت، نوشته که اسب فریزن جد شایر و پونی نژاد فل بوده. با این حال، این فقط حدس و گمان است. تا قرن یازدهم بود که تصاویری از آنچه به نظر می رسید فریزین بود وجود داشت. بسیاری از تصاویر یافت شده شوالیه‌هایی را سوار بر اسب‌هایی شبیه به این نژاد نشان می‌دهند که یکی از معروف‌ترین نمونه‌های آن ویلیام فاتح است.
اجداد فریزین های مدرن در قرون وسطی برای حمل شوالیه ها به نبرد مورد استفاده قرار می گرفتند. در قرن های 12 و 13، برخی از اسب های شرقی صلیبی ها با نیای فریزین جفت می شدند. در طول قرن‌های 16 و 17، زمانی که هلند برای مدت کوتاهی با اسپانیا پیوند خورد، تقاضای کمتری برای اسبهای جنگی سنگین وجود داشت، زیرا سلاح‌های جنگی تغییر کردند و سبک‌تر شدند. اسبهای اندلسی با فریزن ها آمیخته شدند و اسب سبک‌تری تولید کردند که مناسب‌تر (از نظر مصرف غذا و تلفات کمتر) برای کار به عنوان اسب کالسکه شهری بود.
مورخ آنه هایلند در مورد نژاد فریزن نوشت :
امپراتور چارلز (حکومت 1516 -56) به گسترش اسپانیا تا هلند با اسب جنگی فریزین ادامه داد که توسط وگتیوس مورد توجه قرار گرفت و در زمان رومیان در این قاره و در بریتانیا استفاده می شد. مانند اندلسی ها، فریزبن ها برای تیپ خاص پرورش یافتند. حتی با تزریق خون اسپانیایی در قرن شانزدهم، ویژگی های بومی خود را حفظ کرد و بهترین ویژگی های هر دو نژاد را گرفتند.
اسب فریزین در قرن شانزدهم و هفدهم به عنوان اسبی شجاع که به دلیل بی ثباتی برخی از نژادها یا سستی نژادهای بسیار سنگین بسیار مناسب برای جنگ بود، نام برده شده است. به طور کلی سیاه ، فریزین ان زمان حدود 15 وجب قد با ساختار قوی و زیبا، ظرافت و کیفیت. راه رفتن چشمگیر و یورتمه نرم بود. امروزه، اگرچه تعریف نژاد حفظ شده است، اما اندازه آن به طور قابل توجهی افزایش یافته است، همانطور که بیشتر نژادها به دلیل بهبود روش های پرورش و رژیم غذایی رشد کرده اند.
این نژاد به ویژه در قرن های 18 و 19 محبوبیت زیادی داشت، زمانی که آنها نه تنها به عنوان اسب های درشکه و برای کارهای کشاورزی، بلکه برای مسابقات یورتمه سواری بسیار محبوب در آن زمان خواهان داشتند. اسب فریزین ممکن است به عنوان پایه برای نژادهایی مانند دُل گادبرندسدال، نُرفولک تروتّر (جد هَکنِی) و مورگان استفاده شده باشد. در دهه 1800، فریزن برای یورتمه سبک‌تر و سریع‌تر پرورش داده شد، اما این امر منجر به چیزی شد که برخی از مالکان و پرورش‌دهندگان آن را ناموزون می‌دانستند، بنابراین حرکتی برای بازگشت به خون خالص در پایان قرن نوزدهم انجام شد.
انجمن بانک اطلاعاتی اسب فریزین در سال 1879 توسط کشاورزان فریزن و زمین دارانی که برای تأسیس شجره نامه فرایز راندوی گرد هم آمده بودند تأسیس شد. از نژادهای خونگرم سنگین، از جمله اُست فریزن و آلت اُلدِنبرگرز، که در مجموع به نام «بُوِنلَندرز» شناخته می‌شوند. در آن زمان تعداد اسب فریزن رو به کاهش بود و بُوِنلَندرز شیک‌تر جایگزین آن شد، هم مستقیماً و هم با کشش اسب های نر بُوِنلَندرز روی مادیانهای فریزین. این عملاً فریزن خالص را در بخش های قابل توجهی از استان در سال 1879 منقرض کرده بود، که گنجاندن بُوِنلَندرز را ضروری می کرد. در حالی که کار جامعه منجر به احیای این نژاد در اواخر قرن نوزدهم شد، همچنین منجر به فروش و ناپدید شدن بسیاری از بهترین اسب های نر از منطقه پرورش شد و جمعیت اسب فریزن کاهش یافت. در اوایل قرن بیستم، تعداد نریان های پرورشی در دسترس به سه سیلمی کاهش یافت. بنابراین در سال 1906 دو بخش ثبت به هم پیوستند و در سال 1907 این انجمن به نام شجره نامه فریزین پاردن (اف پی اس) تغییر نام یافت.
در سال 1913 انجمنی به نام هِت فرایچ پرد برای حمایت و ترویج این نژاد تأسیس شد. در سال 1915، اف پی اس را متقاعد کرد که ثبت نام را به دو گروه تقسیم کند. در سال 1943، پرورش دهندگان اسب های غیرفریزین، اف پی اس را به طور کامل ترک کردند تا یک انجمن جداگانه تشکیل دهند که بعداً به انجمن (کانینکلیجک وارمبلوئد پاردن استامبئوک هلند) بانک اطلاعاتی سلطنتی خونگرم هلند تبدیل شد(کِی دبلیو پی اِن).
جایگزینی تجهیزات نفت سوز در مزارع تولید لبنیات هم تهدیدی برای بقای اسب فریزین بود. آخرین عملکردی که فریزین در مقیاس قابل توجهی انجام داد، در مزارع پرورش گاو شیری بود. جنگ جهانی دوم روند جایگزینی را کند کرد و به جمعیت و محبوبیت این نژاد اجازه بازگشت داد.
نکته مهم در مرحله اولیه بازیابی نژاد اسب فریزین به دلیل خانواده صاحب سیرک استراسبورگر بود که پس از فرار از آلمان نازی، ویژگی های نمایشی این نژاد را کشف کرد و توانایی های خود را در خارج از منطقه پرورش محلی خود در طول و پس از اشغال نازی ها نشان داد.
موارد استفاده اسب فریزین
با کاهش استفاده در مشاغل کشاورزی، فریزین برای استفاده های تفریحی محبوب شد. امروزه حدود هفت درصد از اسبهای هلند را فریزن‌ها تشکیل می‌دهند.
اسب فریزن امروزه هم در درشکه و هم زیر زین استفاده می شود، به ویژه در رشته درساژ. در درشکه برای سواری رقابتی و تفریحی چه به صورت تکی و چه تیمی استفاده می شود. یک کالسکه سنتی که در برخی رویدادها برای اسبهای فریزین طراحی شده است، یک گاری چرخ‌دار به نام اسجیز است. فریزین ها همچنین در کارهایی مانند کشیدن کالسکه های قدیمی در مراسم های مختلف مراسم استفاده می شوند.
اسب های فریزن به دلیل رنگ و ظاهر چشمگیرشان، نژاد محبوبی در فیلم ها و تلویزیون، به ویژه در درام های تاریخی و فانتزی هستند. آنها در برابر فعالیت‌های مرتبط با فیلم‌سازی آرام هستند، و در مقابل دوربین نیز جذاب هستند.
قیمت اسب فریزین چقدر است
با توجه به اینکه اسب فریزین یک نژاد وارداتی است و هزینه های خرید و حمل و گمرک متحمل این نژاد است و افزایش قیمت ارز روی آن تاثیر مستقیم دارد و تعداد تولیدات این نژاد در ایران محدود است قیمتهای تولیدات نیز نسبت به نژادهای دیگر بالاتر است. قیمت کره فریزین زیر یکسال حدود چهارصد ملیون تومان میباشد و با افزایش سن این قیمت افزایش می یابد.
ترجمه امیرحسین قاسمی از مطلب اسب فریزین ویکی پدیا
