نژاد اسب مغولی یا “اسب مغول” یکی از نژادهای اسب محلی آسیای مرکزی و شمالی است. این نژاد به نام مغولی به خاطر منشأ و استفاده تاریخی آن تا دورهٔ امپراتوری مغول شناخته می‌شود. این نژاد از لحاظ فیزیکی و توانایی‌های کاری خود، به خصوص در شرایط سخت و مرتفع کوهستانی و مراتع گرمسیری آسیای مرکزی، بسیار مقاوم است.
نژاد اسب مغولی عمدتاً به عنوان اسب نیمه‌وحشی و مورد استفاده در سوارکاری تیراندازی در گذشته بوده است. این اسبها دارای بدنی قوی و بازوان قدرتمند هستند و معمولاً برای سرعت، استقامت و قابلیت سازگاری با شرایط سخت آب و هوایی شناخته می‌شوند. نژاد اسب مغولی عمدتاً در مناطق استپ و مرتع آسیای مرکزی شناخته شده است.
از لحاظ ظاهری، اسب مغولی اغلب دارای بدنی قوی، قفسه سینه عمیق و اندام‌های متناسب است. رنگ پوست آنها متنوع است و شامل رنگهای سیاه، قهوه‌ای، سرخ و سفید می‌شود. نژاد اسب مغولی امروزه همچنان در برخی مناطق از آسیای مرکزی پرورش داده می‌شود و استفاده می‌شود، اما به دلیل تغییرات اجتماعی و تکنولوژیکی، جمعیت آن به طور قابل توجهی کاهش یافته است و در معرض خطر انقراض قرار دارد.
