پری بیوتیک ها ممکن است بیشتر از اینکه مفید باشند، مضر باشند
تاریخ:1 اکتبر 2019
منبع:مارت ین-لوتر-دانشگاه هال-ویتنبرگ
پری بیوتیک ها فقط تا حد محدودی می توانند به تثبیت فلور روده اسب ها کمک کنند. قبل از رسیدن به روده، مکمل های تجاری موجود تا حدی در معده حیوانات تجزیه می شوند که می تواند منجر به التهاب پوشش معده شود. این توسط محققان دانشگاه مارتین لوتر هال-ویتنبرگ (MLU) و دانشگاه دامپزشکی هانوفر (TiHo) کشف شد. بنابراین این تیم پیشنهاد میکند مکمل‌های غذایی پری‌بیوتیکی تهیه شود تا تا زمانی که به روده بزرگ نرسند، اثری نداشته باشند. این مطالعه اخیراً در مجله PLOS ONE منتشر شده است.
اغلب به منظور تثبیت سلامت اسب، پری بیوتیک ها به خوراک اسب اضافه می شود. آنها فیبرهای غیرقابل هضم هستند که می توانند رشد و فعالیت برخی باکتری های مفید در روده بزرگ را تحریک کنند. پروفسور آنت زینر، رئیس گروه تغذیه حیوانات در MLU توضیح می دهد: «اسب ها یک میکروبیوم هسته نسبتا کوچک و غیر متنوع دارند و بنابراین بسیار مستعد ابتلا به اختلالات گوارشی هستند. با این حال، به گفته این دانشمند، تحقیقات کافی در مورد اینکه آیا استفاده از پری بیوتیک ها واقعاً اثرات مطلوب را ایجاد می کند، انجام نشده است. گروه تحقیقاتی او این سوال را با همکاری آزمایشگاه پروفسور گرهارد برووز از TiHo بررسی کردند.
برای این مطالعه، تیم تأثیر تغذیه دانشگاه اورشلیم (JAM)روی اسب ها بررسی کرد. این یک پری بیوتیک معمولی برای اسب ها است. علاوه بر غذای معمولی خود، شش حیوان خوراکی حاوی مقادیر بالایی از کربوهیدرات های خاص، به اصطلاح فروکتو-الیگوساکارید (FOS) و همچنین اینولین دریافت کردند. یک گروه دیگر متشکل از شش اسب با غذای معمولی خود را دریافت کردند. محققان سپس تعادل باکتری ها را در دستگاه گوارش حیوانات هر دو گروه تجزیه و تحلیل کردند. کشف شد که پری بیوتیک ها قبلاً در معده توسط میکروارگانیسم هایی که به طور طبیعی در آنجا زندگی می کردند تخمیر می شدند – یعنی خیلی زود اثر می کردند. Maren Glatter، یکی از اعضای گروه Zeyner و نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: «فرایند تخمیر منجر به تشکیل اسیدهای آلی می‌شود که – برخلاف روده بزرگ – می‌توانند به غشای مخاطی معده اسب آسیب بزنند.
با این حال، تنوع باکتریایی کل دستگاه گوارش افزایش یافت که احتمالاً اثر محافظتی مورد نظر را نیز ایجاد می کند. زینر حدس می‌زند: «با این حال، پری بیوتیک‌ها در صورت استفاده به شکل فعلی احتمالاً مضرتر از مفید هستند. در عوض، این مواد باید به گونه‌ای درمان شوند که در یک دوز به روده بزرگ برسند تا بدون تحریک بیش فعالی، تأثیر مثبتی بر باکتری‌های روده ساکن در آنجا داشته باشند.
